Back ميكيلي أندريولو Arabic ميكيلى اندرولو ARZ میکله آندرئولو AZB Мікеле Андрэола Byelorussian Микеле Андреоло Bulgarian Miguel Ángel Andreolo Frodella Catalan Michele Andreolo Czech Michele Andreolo Danish Miguel Andreolo German Michele Andreolo English
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Miguel Ángel Andriolo | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
169 cm | ||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja |
środkowy pomocnik | ||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Miguel Ángel Andriolo (we Włoszech znany jako Michele Andreolo) (ur. 6 września 1912 w Montevideo, zm. 14 maja 1981 w Potenzy), urugwajski piłkarz noszący przydomek Chico, naturalizowany we Włoszech. Środkowy pomocnik. Wzrost 169 cm, waga 71 kg. Mistrz świata z roku 1938.
Andreolo razem z klubem Club Nacional de Football zdobył w 1933 roku mistrzostwo Urugwaju[1]. Sukces ten powtórzył w 1934 roku.
Jako piłkarz klubu Nacional był w kadrze reprezentacji podczas turnieju Copa América 1935, gdzie Urugwaj zdobył mistrzostwo Ameryki Południowej. Andreolo nie zagrał jednak w żadnym meczu.
Przed sezonem 1935/36 Andreolo podpisał kontrakt z klubem Serie A - Bologna FC i przez wiele lat był kluczową postacią tego zespołu. Czterokrotnie zdobył mistrzostwo Włoch, pierwsze już w swym debiutanckim sezonie, kolejne w latach 1937, 1939 i 1941. W reprezentacji Włoch po raz pierwszy zagrał 17 maja 1936 w meczu z Austrią i do 1942 zgromadził na swym koncie 26 występów (1 bramka)[2]. Jako następca Montiego był podstawowym zawodnikiem mistrzowskiej drużyny Italii z roku 1938. W zwycięskich finałach Andreolo zagrał we wszystkich czterech meczach - z Norwegią, Francją, Brazylią i Węgrami.
Po długim okresie gry w Bolonii Andreolo w 1943 roku przeszedł do klubu S.S. Lazio, a rok później był już w SSC Napoli. Po trzech latach gry w Napoli znalazł się w klubie Calcio Catania, a rok później przeniósł się do klubu Forlì, w którym w 1950 roku zakończył karierę piłkarską.
Andreolo skromne warunki fizyczne z nawiązką nadrabiał niezwykłą przebiegłością i chytrością w grze oraz wyśmienitą techniką.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej próbował pracować jako trener, jednak nie odniósł na tym polu większych sukcesów.