Miszna

Miszna (hebr. ‏משנה‎ miszna „nauczać”, „ustnie przekazywać”, „studiować”, „badać”, od ‏שנה‎ szana „powtarzać”, „różnić się”, „być odmiennym”; jid. Miszne^[1][2]) – w judaizmie uporządkowany zbiór tekstów ustnego prawa uzupełniający Torę (Prawo pisane). Według wierzeń judaizmu stanowi ustną, niespisaną część prawa nadanego przez Boga na Synaju, tzw. Torę ustną^[3][4]. Jest świętym tekstem judaizmu i jest traktowana na równi z Tanach (Biblią hebrajską)^[5]. Zbiór był w Izraelu od wieków przekazywany ustnie z pokolenia na pokolenie, zwiększył swój rozmiar szczególnie w okresie od III w. p.n.e. do II w. n.e. w wyniku systematycznego uzupełniania komentarzy przez tannaitów, żydowskich nauczycieli prawa ustnego. Miszna została spisana dopiero w II–III w. Prace redakcyjne zapoczątkował rabin Akiba ben Josef, a kształt ostatecznej redakcji tekstu nadał Juda ha-Nasi. Miszna składa się z 6 porządków (hebr.: sedarim), które dzielą się na 63 traktaty, te zaś na rozdziały i lekcje^[3]. Miszna jest częścią Talmudu i zawiera podstawowe reguły postępowania i normy prawne judaizmu^[6][7].