Mitra (mitologia)

Zobacz też: inne znaczenia.

Mitra

W mitologii perskiej: bóg słońca i światłości, opiekun przysiąg i układów, patron wojowników i władców; w Indiach: ten, który zaprowadzał zgodę między ludźmi, czuwa nad przestrzeganiem umów, wiązany ze Słońcem, uosabia łagodny, opiekuńczy aspekt władzy królewskiej
Płaskorzeźba, przedstawiająca Mitrę, Szapura II i Ormuzda; pod stopami stojących leży martwy Julian Apostata
Występowanie	mitologia perska
Atrybuty	pełne uzbrojenie, rydwan zaprzężony w białe konie
Teren kultu	starożytna Persja starożytny Rzym Indie
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Mitra (awest. Miθrō ميترا – „pakt”, „przymierze”, sankr. Mitráḥ) – bóstwo solarne w mitologii indoirańskiej, którego kult narodził się w II tysiącleciu p.n.e. Atrybuty i przymioty Mitry zostały opisane w Aweście, która tytułuje go Panem Zobowiązań i opisuje jako ducha umów, personifikując w jego osobie Lojalność. Jako władca ładu, Mitra panował nad zmianami kosmicznymi, strzegł porządku społecznego, chronił majestat królewski i występował jako sędzia w zaświatach. Szczególnymi względami Mitra był obdarzany przez wyznawców w okresie równonocy jesiennej, a miesiącem, poświęconym bóstwu, był październik – mehr. Mitra był przedstawiany jako wojownik w pełnym uzbrojeniu na zaprzęgniętym w białe konie rydwanie. Według mitologii indyjskiej Mitra należy do Aditjów i wraz z Waruną – o czym wspominają hymny Rygwedy – sprawował pieczę nad rytą, porządkiem społecznym, umowami i przyjaźnią. Od początku naszej ery kult Mitry rozpowszechnił się w cesarstwie rzymskim, gdzie przedstawiano go jako zabójcę byka^[1].