Mlaski

Mlaski (głoski mlaszczące), rzadziej plaski, kliki (ang. clicks, niem. Schnalze^[1]) – spółgłoski spotykane w językach mlaskowych, tj. językach rodziny khoisan, niektórych językach bantu (np. w zulu czy xhosa), kilku drobnych językach kuszyckich oraz w języku damin. Polegają na nagłym otwarciu zwarcia przy różnych położeniach warg i języka bez przepływu powietrza z płuc, co wywołuje charakterystyczny „cmokający” dźwięk^[2].

W grafii zapisywane są w różny sposób, w zależności od ortografii danego języka – albo za pomocą zwykłych liter alfabetu łacińskiego, np. w języku xhosa „c”, „x” i „q”, albo przy pomocy dodatkowych znaków specjalnych np. „@” [ʘ] (mlask dwuwargowy), „#” czy „!” [ǃ] (mlask zadziąsłowy). W Polsce badaniem mlasków zajmował się przede wszystkim prof. Roman Stopa.

Wyróżnia się następujące rodzaje mlasków:

• mlask zębowy;
• mlask boczny dziąsłowy;
• mlask zadziąsłowy;
• mlask podniebienny;
• mlask dwuwargowy.

Mlaski występują również w językach europejskich, jako elementy komunikacji paralingwistycznej^[1].