Monitory typu Abercrombie

Monitory typu Abercrombie

„Abercrombie” w 1915 roku
Kraj budowy	Wielka Brytania
Użytkownicy	Royal Navy
Stocznia	Harland and Wolff Swan Hunter & Wigham Richardson
Wejście do służby	1915
Wycofanie	1919
Zbudowane okręty	4
Dane taktyczno-techniczne[1][2]
Wyporność	pełna: 6150 ts
Długość	całkowita: 102 metry 97,54 metra między pionami
Szerokość	27,5 metra
Zanurzenie	3,05 metra
Napęd	2 maszyny parowe o łącznej mocy 1800–2310 KM 2 kotły, 2 śruby
Prędkość	6,5 węzła
Zasięg	1340 Mm przy prędkości 6 węzłów
Załoga	198
Uzbrojenie	2 działa kal. 356 mm (1 × II) 2 działa kal. 76,2 mm (2 × I) 1 działo plot. kal. 47 mm 1 działo plot. kal. 40 mm 4 karabiny maszynowe kal. 7,7 mm
Opancerzenie	pas burtowy 102 mm pokład 25–51 mm „bąble” przeciwtorpedowe 102 mm stanowisko dowodzenia 152 mm barbety 203 mm wieża 102–254 mm
Wyposażenie lotnicze	ew. wodnosamolot
Multimedia w Wikimedia Commons

Monitory typu Abercrombie – typ brytyjskich monitorów z okresu I wojny światowej. Okręty miały wyporność 6150 ton i osiągały prędkość 6,5 węzła, a ich główne uzbrojenie stanowiły dwa działa kalibru 356 mm produkcji amerykańskiej, uzupełniane przez artylerię mniejszego kalibru. W latach 1914–1915 w stoczniach Harland and Wolff i Swan Hunter & Wigham Richardson zbudowano cztery okręty tego typu. Jednostki zostały wcielone do służby w Royal Navy w maju i czerwcu 1915 roku. Monitory wzięły czynny udział w działaniach wojennych na Morzu Śródziemnym, uczestnicząc m.in. w kampanii dardanelskiej. Z wyjątkiem zatopionego w styczniu 1918 roku w bitwie koło Imroz „Raglana”, pozostałe trzy okręty zostały wycofane ze służby w 1919 roku. „Abercrombie” i „Havelock” zostały złomowane w 1927 roku, natomiast „Roberts” wykorzystywany był jako maszt kotwiczny i stacja paliwowa dla sterowców oraz służył do testów nowych rozwiązań ochrony podwodnej części kadłuba, a w 1936 roku został sprzedany w celu złomowania.