Morze Barentsa

Morze Barentsa

Zakwit glonów na Morzu Barentsa
Kontynent	Europa
Państwa	Norwegia  Rosja
Powierzchnia	1,424 mln km²
Powierzchnia zlewiska	1 721 238 km²
Średnia głębokość	229 m
Największa głębia	600 m
Objętość	316 000 km³
Zasolenie	32-35‰
Temperatura	w lecie od 7–12 °C na południowym zachodzie do poniżej 0 °C na północy, w zimie od 3–5 °C na południowym zachodzie, na wschodzie i północy do –1 °C
Typ morza	przybrzeżne
Wyspy	archipelagi Svalbard i Ziemia Franciszka Józefa oraz Wyspa Niedźwiedzia
Położenie na mapie Arktyki Morze Barentsa
75°N 40°E/75,000000 40,000000
Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz hasło Morze Barentsa w Wikisłowniku

Morze Barentsa (norw. Barentshavet, ros. Баренцево море), do 1853 Morze Murmańskie – marginalne morze przybrzeżne w Oceanie Arktycznym, między Europą Północną, archipelagami Svalbard i Ziemią Franciszka Józefa oraz Wyspą Niedźwiedzią i Nową Ziemią. Na zachodzie łączy się z Morzem Norweskim. Powierzchnia morza 1424 tys. km², średnia głębokość 229 m, głębokość maksymalna 600 m. Objętość 316 tys. km³. Morze znajduje się na szelfie kontynentalnym. Południowo-zachodnia część morza nie zamarza w zimie ze względu na wpływ ciepłego prądu Północnoatlantyckiego. Południowo-wschodnia część morza znana jest jako Morze Peczorskie. Morze Barentsa ma duże znaczenie dla transportu i rybołówstwa – istnieją tutaj ważne porty – Murmańsk (Rosja) i Vardø (Norwegia). Przed II wojną światową, dostęp do Morza Barentsa miała również Finlandia: Petsamo było jedynym wolnym od lodu portem. Poważnym problemem jest radioaktywne zanieczyszczenie morza ze względu na działalność rosyjskiej floty jądrowej i norweskiego zakładu do przetwarzania odpadów radioaktywnych. Ostatnio część morskiego szelfu Morza Barentsa w kierunku Spitsbergenu stała się przedmiotem sporów terytorialnych Rosji i Norwegii (jak również innych państw), głównie z powodu występujących tu znacznych zasobów gazu ziemnego.