Napoleon II Bonaparte

Napoleon II

Cesarz Francuzów (tytularny)
Okres	od 1) 4 kwietnia 1814 2) 22 czerwca 1815 do 1) 6 kwietnia 1814 7 lipca 1815
Poprzednik	Napoleon I
Król Rzymu Następca tronu I Cesarstwa
Okres	od 20 marca 1811 do 22 czerwca 1814
Dane biograficzne
Dynastia	Bonapartowie
Data urodzenia	20 marca 1811
Data śmierci	22 lipca 1832
Ojciec	Napoleon I
Matka	Maria Ludwika Austriaczka
Multimedia w Wikimedia Commons

Napoleon II, urodzony jako Napoléon François Charles Joseph^[1], od 1818 znany jako Franciszek, książę Reichstadt (ur. 20 marca 1811 w Paryżu, zm. 22 lipca 1832 na zamku Schönbrunn koło Wiednia), nazywany L’Aiglon, Orlątkiem^[1] – następca tronu I Cesarstwa Francuskiego w latach 1811–1814 (z tytułem króla Rzymu), tytularny cesarz Francuzów w 1815 (według niektórych historyków także w 1814), następca tronu i książę Parmy i Piacenzy w latach 1814–1817, książę Reichstadt (Zákupy) od 22 lipca 1818.

Był jedynym legalnym synem cesarza Napoleona I, jego matką była druga żona Napoleona, Maria Ludwika, arcyksiężniczka austriacka z rodu Habsburgów, córka cesarza Franciszka II.

Gdy Napoleon abdykował w dniu 4 kwietnia 1814 roku, określił swojego syna jako nowego cesarza. Jednak koalicjanci nie zamierzali uznawać prawa młodego cesarza. Napoleon I został kilka dni później zmuszony do ponownej abdykacji, tym razem bezwarunkowej. Mimo że Napoleon II nigdy realnie nie panował, to przez ten krótki czas uważany był przez wielu za prawowitego cesarza. Pod tym imieniem zapisał się w historiografii.

Gdy Napoleon I abdykował po swoim 100-dniowym panowaniu 22 czerwca 1815 roku, dzień później władzę przejęła Komisja Rządowa, złożona z pięciu członków. Nie odniosła się do praw Napoleona II, oddała władzę Ludwikowi XVIII.