Back ناين إنش نايلز Arabic ناين انش نايلز ARZ Nine Inch Nails AST Nine Inch Nails Azerbaijani ناین اینچ نیلز AZB Nine Inch Nails BAT-SMG Nine inch nails Byelorussian Nine Inch Nails BE-X-OLD Найн Инч Нейлс Bulgarian Nine Inch Nails Breton
.jpg) Nine Inch Nails (2018) | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Wydawnictwo |
The Null Corporation, Interscope, Nothing, TVT, Island, Rykodisc |
| Powiązania |
Tapeworm, Marilyn Manson, Saul Williams, 2wo, El-P, Ministry, Skinny Puppy, Filter, Puscifer, A Perfect Circle, Tori Amos, Courtney Love, Aphex Twin, Error, Black Light Burns, Bauhaus |
| Strona internetowa | |
Nine Inch Nails (znany również pod skrótem NIN lub NIИ) – amerykański zespół muzyczny grający rock industrialny, założony w 1988 przez Trenta Reznora w Cleveland w stanie Ohio. Jako główny producent, wokalista, autor tekstów i multiinstrumentalista, Reznor kieruje zespołem; jest także jego jedynym stałym członkiem[1].
Muzyka NIN łączy w sobie wiele gatunków muzycznych, zachowując jednocześnie charakterystyczne brzmienie dzięki użyciu instrumentów elektronicznych i odpowiedniemu przetworzeniu.
Po nagraniu nowego albumu, Reznor zazwyczaj zbiera grupę muzyków, którzy będą z nim występować podczas koncertów. Nine Inch Nails występujące na żywo niekiedy jest traktowane jako zupełnie oddzielny byt[2][3]. Na scenie często pojawiają się spektakularne efekty wizualne, które współgrają z dźwiękiem. W kulminacyjnym momencie muzycy zazwyczaj niszczą swoje instrumenty[4].
Fani muzyki alternatywnej ciepło przyjęli pierwsze nagrania Nine Inch Nails. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku zespół nagrał kilka ważnych albumów, które zdobyły popularność na całym świecie. Wiele utworów stało się hitami radiowymi[5], dwa nagrania zostały nagrodzone nagrodą Grammy, zespół sprzedał ponad 20 milionów płyt na całym świecie[6], a w samych Stanach Zjednoczonych aż 10,5 mln[7]. W 2004 roku magazyn Rolling Stone zamieścił Nine Inch Nails na 94. miejscu listy 100 największych artystów rockowych wszech czasów[8]. W 2007 roku Trent Reznor ogłosił, że od tej pory Nine Inch Nails będzie niezależne od jakiejkolwiek wytwórni płytowej[9].
W przeszłości NIN wydawało swoje kolejne albumy w dużych odstępach czasowych. Luki te wypełniały płyty z remiksami lub nagraniami koncertowymi. Reznor tłumaczy te przestoje problemami osobistymi. Dlatego też pisane przez niego piosenki często dotykają jego mrocznej strony[10]. Longplay Year Zero stanowi wyjątek w introspektywnej twórczości Reznora, a płyta ukazała się już po dwóch latach od premiery poprzedniczki.
- ↑ Steve Huey: Nine Inch Nails. All Music Guide. [dostęp 2008-02-21]. (ang.).[martwy link]
- ↑ Gareth Branwyn: Industrial Introspection. Mondo 2000. [dostęp 2008-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 września 2007)]. (ang.).
- ↑ Allan Wigney: NIN keyboardist having a blast. Ottawa Sun. [dostęp 2008-02-21]. (ang.).
- ↑ Troy Reimink, Changes in songs, lineup keep Nails sharp, Grand Rapids Press, 5 marca 2007 (ang.).
- ↑ Artist Chart History – Nine Inch Nails. Billboard. [dostęp 2008-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)]. (ang.).
- ↑ Charlie Amter: Reznor Bares Teeth in Court. Yahoo! Music. [dostęp 2008-02-21]. (ang.).
- ↑ Best Sellers: Gold & Platinum Top Artists. Recording Industry Association of America. [dostęp 2008-02-21]. (ang.).
- ↑ David Bowie: Nine Inch Nails. Rolling Stone, 21 kwietnia 2005. [dostęp 2008-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 maja 2009)]. (ang.).
- ↑ Jonathan Cohen: Nine Inch Nails Celebrates Free Agent Status. Billboard.com. [dostęp 2008-02-21]. (ang.).
- ↑ Jo Roberts: Hammer time over. The Sydney Morning Herald. [dostęp 2008-02-21]. (ang.).