Niszczyciele typu S 90

Niszczyciele (duże torpedowce) typu S90

S 95 w typowym czarnym malowaniu niemieckich niszczycieli na wodach ojczystych[1]
Kraj budowy	Cesarstwo Niemieckie
Użytkownicy	Kaiserliche Marine  Reichsmarine
Stocznia	Schichau w Elblągu
Wejście do służby	1899-1901
Wycofanie	1921
Zbudowane okręty	12
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	310 t normalna 394 t pełna[2]
Długość	63,0 m
Szerokość	7 m
Zanurzenie	2,83 m[2]
Napęd	3 kotły, 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania (5900 KM), 2 śruby
Prędkość	26,5 węzłów
Zasięg	830 mil morskich przy 17 w
Załoga	57 (2 oficerów)[3]
Uzbrojenie	3 armaty 50 mm L/40 (3x1) 2 karabiny maszynowe 3 wyrzutnie torped 450 mm (3x1)
Multimedia w Wikimedia Commons

Niszczyciele typu S 90 – pierwsza seria niszczycielii zaprojektowanych i zbudowanych w Niemczech w latach 1898–1901, w stoczni Schichau w Elblągu. Zbudowano 12 jednostek tego typu, o numerach od S 90 do S 101. Oficjalnie klasyfikowane w marynarce niemieckiej jako wielkie torpedowce lub torpedowce pełnomorskie^[2], były pod względem wielkości i charakterystyk odpowiednikami klasy niszczycieli i za takie są uznawane^[4][5]. Razem z kolejnymi typami, o numerach okrętów do G 137, tworzyły grupę zbliżonych typów określaną jako Großes Torpedoboot 1898. W 1914 roku zostały przenumerowane na T 91 do T 101. Służyły podczas I wojny światowej. Z wyjątkiem dwóch okrętów, wszystkie pozostałe przetrwały wojnę.