Numerariusz

Numerariusze i numerarie stanowiący około 20 procent ogółu są członkami, dla których Opus Dei stanowi najbliższą rodzinę – zobowiązali się do życia w celibacie i mieszkają w ośrodkach Opus Dei. Niektórych zatrudnia Opus Dei, ale większość pracuje zawodowo gdzieś na zewnątrz, we własnych specjalnościach, jako chirurdzy, prawnicy, pisarze czy dziennikarze telewizyjni. Zarobione pieniądze, jakie im zostają po zaspokojeniu osobistych potrzeb przeznaczają na wspieranie działalności Opus Dei. (Numerariusze w Stanach Zjednoczonych, którzy uzyskują przyzwoite dochody mają często kłopoty z urzędami podatkowymi, bo fiskusowi trudno uwierzyć, ze człowiek zarabiający, powiedzmy, 200 tysięcy dolarów, przeznacza sto pięćdziesiąt tysięcy na cele charytatywne. Numerariusze są więc częściej kontrolowani niż przeciętni podatnicy). Numerariusze i numerarie korzystają z intensywniejszej formacji duchowej i mają większą wiedzę teologiczną, więc powierza im się kierownicze stanowiska w Opus Dei. Dyrektorem ośrodka Opus Dei może być na przykład tylko numerariusz. Niektórych numerariuszy wysyła się do Rzymu, żeby studiowali teologię na Uniwersytecie Świętego Krzyża. Pewna kategoria numerariuszy, nazywanych inscripti, odpowiada za kształcenie i formację duchową innych członków Opus Dei. Numerariusze i numerarie odgrywają kluczową rolę w ekspansji geograficznej Opus Dei, bowiem otwarcie ośrodka w nowym kraju wymaga skierowania tam przynajmniej paru numerariuszy, którzy muszą najpierw znaleźć pracę, jeśli trzeba – nauczą się języka, potem zaczną wspierać nową placówkę finansowo i zainicjują szerszą działalność.^[2]