Ochrona krajobrazowa – forma ochrony części terenu parku narodowego lub rezerwatu przyrody, polegająca na zachowaniu cech charakterystycznych danego krajobrazu[1], dopuszczająca ograniczone użytkowanie gospodarcze terenu poprzez prowadzenie gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej w sposób uwzględniający potrzeby przedmiotu ochrony i użytkowanie terenów służących obsłudze realizacji celów ochronnych terenu[2][3], a także ruch turystyczny[4]. Przy gospodarczym wykorzystaniu takiego terenu nie obowiązują zakazy obowiązujące normalnie w parku lub rezerwacie.
Stopień inwestycji winien być tu zróżnicowany w zależności od stopnia odkształcenia środowiska, generalną zasadą jest wspomaganie i właściwe ukierunkowanie procesów odtworzeniowych. W strefie ochronnej ruch turystyczny (pieszy, rowerowy, a także wykorzystanie szlaków wodnych) prowadzony jest wyłącznie po wyznaczonych szlakach turystycznych wraz z zagospodarowaniem miejsc odpoczynku oraz obsługi tego ruchu w określonych punktach[4].
- ↑ Art. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tj. Dz.U. z 2004 r. nr 92 poz. 880 z późn. zm.)
- ↑ Ochrona krajobrazowa w Borach Tucholskich
- ↑ Formy ochrony przyrody. biolog.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-06)].
- ↑ a b Obszary objęte ochroną krajobrazową w Słowińskim Parku Narodowym