 Ols w Puszczy Białowieskiej, początek maja | |
| Symbol |
Ol |
|---|---|
| Tereny |
nizinne |
| Gleby |
torfowomurszowe, torfowe, mineralnomurszowe, mułowomurszowe, torfowomułowe |
| Gatunki główne |
olsza czarna I–II bonitacji |
| Gatunki domieszkowe |
jesion, brzoza omszona, świerk (kraina II) |
| Gatunki podszytowe |
leszczyna, kruszyna, bez czarny, porzeczka czarna, jarząb, czeremcha |
| Typ siedliskowy lasu | |
Ols, oles, bagienny las olszowy lub olchowy – las z dominacją olszy czarnej porastający bagienne siedliska, o okresowo wysokim poziomie wody stojącej i różnej żyzności. Ma zwykle charakterystyczną kępową strukturę runa – na kępach wokół szyi korzeniowej olszy rosną gatunki borowe, w dolinkach przynajmniej okresowo wypełnianych wodą – rośliny bagienne.
Olsy są zazwyczaj trudno dostępne, głównie ze względu na podmokły grunt. Poziom wody sięga od kilku do kilkudziesięciu centymetrów. Są to najczęściej wody stojące, rzadziej wolno płynące.
Kępy w mniej zwartych olsach mogą być znacznie od siebie oddalone, rozdzielone wodą.
Zbiorowisko to wytwarzane jest na glebach wytworzonych z torfowisk niskich, lecz często spotyka się je na glebach murszowych wytworzonych na piaskach i madach rzecznych, najczęściej są to gleby murszowo-mineralne, murszowe, mulowo-murszowe, torfowo-murszowe, murszowo-glejowe z mullem murszowatym. Dominującą forma próchnicy typu mull.