Oneg Szabat

Oneg Szabat (hebr. ‏עונג שבת‎, dosł. radość szabatu; jid. ‏עונג־שבת‎ Ojneg-Szabes) – kryptonim podziemnej organizacji społecznej, założonej przez historyka Emanuela Ringelbluma w getcie warszawskim.

Oneg Szabat tworzyło kilkudziesięciu żydowskich literatów, nauczycieli, naukowców i działaczy społecznych – pozyskanych do współpracy przez Ringelbluma wiosną 1940. Początkowo miało formę konspiracyjnego archiwum, gromadzącego materiały i dokumenty obrazujące życie w getcie warszawskim. Z czasem przekształciło się jednak w prężny ośrodek badawczy, którego celem stało się badanie i dokumentowanie rozmaitych aspektów życia społecznego polskich Żydów pod okupacją niemiecką. Od 1942 Oneg Szabat stanowiło swoiste centrum informacyjne żydowskiego ruchu oporu, dokumentujące masową zagładę Żydów prowadzoną przez nazistowskie Niemcy. Po wojnie udało się odnaleźć dwie z trzech ukrytych części „Archiwum Ringelbluma”. Obecnie znajdują się one na liście „Pamięć Świata” (Memory of the World), obejmującej najcenniejsze zabytki światowego piśmiennictwa.