Operacja Compass

Operacja Compass

II wojna światowa, kampania afrykańska
Włoscy jeńcy wojenni wzięci do niewoli podczas operacji Compass
Czas	7 grudnia 1940 – 9 lutego 1941
Miejsce	zachodni Egipt i wschodnia Libia
Przyczyna	potrzeba wyparcia najeźdźczych wojsk włoskich z Egiptu
Wynik	decydujące zwycięstwo aliantów
Strony konfliktu
Włochy  Wielka Brytania  Indie Brytyjskie  Rodezja Południowa  Australia  Wolna Francja
Dowódcy
Rodolfo Graziani Italo Gariboldi Archibald Wavell Henry Maitland Wilson Richard O’Connor
Siły
150 000 żołnierzy, 1600 dział, 600 czołgów, 331 samolotów 36 000 żołnierzy, 120 dział, 275 czołgów, 142 samoloty
Straty
3000 zabitych, 130 000 pojmanych, ok. 400 czołgów straconych, ok. 1300 dział, 1249 samolotów straconych 475 zabitych, 1225 rannych, 43 zaginionych, 15 samolotów straconych
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
31°36′38,8800″N 25°55′32,1600″E/31,610800 25,925600
Multimedia w Wikimedia Commons

Operacja Compass – pierwsza większa ofensywa wojsk alianckich podczas kampanii w Afryce Północnej w trakcie II wojny światowej. Alianckie wojska zaatakowały włoskie siły w zachodnim Egipcie i wschodniej Libii między grudniem 1940 r. a lutym 1941 r. Atak był całkowitym sukcesem. W ciągu trzech miesięcy wojska alianckie przesunęły się ze środkowego Egiptu do centralnej Libii, biorąc do niewoli 130 000 jeńców oraz niszcząc setki czołgów i dział.