Operacja praska

Operacja praska

II wojna światowa, front wschodni
Marszałek Iwan Koniew w wyzwolonej Pradze
Czas	6–11 maja 1945
Miejsce	Praga i okolice
Terytorium	Czechosłowacja
Wynik	decydujące i strategiczne zwycięstwo aliantów
Strony konfliktu
III Rzesza  Węgry  Słowacja  ZSRR  Czechosłowacja  Rzeczpospolita Polska  Rumunia ROA
Dowódcy
Ferdinand Schörner Lothar Rendulic Iwan Koniew Vasile Atanasiu Nicolae Dăscălescu Karol Świerczewski Karel Klapálek
Siły
ok. 900 000 żołnierzy 9700 dział i moździerzy 1900 czołgów i dział samobieżnych ok. 1000 samolotów 2 028 000 żołnierzy 30 452 działa i moździerze 1960 czołgów i dział samobieżnych 3014 samolotów
Straty
860 000 pojmanych, reszta zabita, zaginiona lub uciekła 9500 dział i moździerzy zdobytych 1800 czołgów i dział samobieżnych zdobytych 1100 samolotów zdobytych 11 997 zabitych lub zaginionych 40 501 rannych lub chorych
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Operacja praska (ros. Пражская стратегическая наступательная операция) – ostatnia duża radziecka ofensywa w Europie podczas II wojny światowej mająca miejsce między 6 a 11 maja 1945 roku. Operacja praska zakończyła się 2 dni po kapitulacji III Rzeszy i jest też ściśle związana z powstaniem praskim. W wyniku operacji Praga została wyzwolona przez Armię Czerwoną. Kapitulacja Grupy Armii Środek nastąpiła 9 dni po kapitulacji Berlina i 2 dni po Dniu Zwycięstwa.