Osady batialne (hemipelagiczne) – osady tworzące się w strefie batialnej, czyli między dolną granicą szelfu a strefą abysalną (4000 m głębokości)[1]. Mają często ciemne barwy: szare, brunatne lub czarne, gdyż tworzyły się w środowisku redukcyjnym[potrzebny przypis].
Większość stoków kontynentalnych charakteryzuje się kątem nachylenia pomiędzy 3 a 6 stopni. Materiał klastyczny jest przenoszony w dół stoku poprzez podwodne osuwiska i spływy grawitacyjne: spływy rumoszu oraz prądy turbidytowe. Materiał jest następnie deponowany na dnie oceanicznym tworząc stożki i dalej transportowany wzdłuż podstawy stoku przez prądy konturytowe tworząc konturyty[2]. Charakterystyczne skamieniałości śladowe dla skłonu kontynentalnego to Zoophycos i Lorenzinia, a dla dna oceanicznego: Paleodictyon, Taphrhelminthopsis, Helminthoida, Spirorhaphe i Cosmorhaphe[potrzebny przypis].
- ↑ Gradziński i in. 1986 ↓, s. 489.
- ↑ Gradziński i in. 1986 ↓, s. 515–522.