| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Kult | ||||
| Wydany |
4 maja 1998 | |||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
styczeń – marzec 1998 | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
76:20 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
Andrzej Rewak, Krzysztof Banasik, Kazik Staszewski | |||
| Oceny | ||||
| ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
| Single z albumu Ostateczny krach systemu korporacji | ||||
| ||||
Ostateczny krach systemu korporacji – dziesiąty album Kultu, wydany 4 maja 1998 roku. Jest to ostatnia płyta nagrana z tragicznie zmarłym perkusistą, Andrzejem Szymańczakiem. Tytuł płyty wywodzi się z cytatu Jello Biafry – Najbardziej lubię wizualizować sobie ostateczny krach systemu korporacji, który według Kazika jest przykładem naiwności autora[4] (cytat ten pojawia się na początku utworu Krew jak śnieg).
Autorstwo utworu Fever, Fever, Fever jest przypisane muzykom z fikcyjnego zespołu Liars – L. Rekarte i R. Lopezowi. Inspiracją dla ich imion był hiszpański piłkarz López Rekarte[5][6].
Album uzyskał status platynowej płyty[7].
W 2014 roku wydano reedycję albumu na płycie winylowej.
- ↑ Ostateczny krach systemu korporacji. rateyourmusic.com. [dostęp 2023-07-04]. (ang.).
- ↑ Thom Jurek: Ostateczny Krach Systemu Korporacji – Kult. AllMusic. [dostęp 2010-12-29]. (ang.).
- ↑ Marek Świrkowicz. Kult. Ostateczny krach systemu korporacji. „Teraz Rock”. 10 (56), 2007. ISSN 1730-394X. (pol.).
- ↑ Leszek Gnoiński: Kult Kazika. Poznań: In Rock, listopad 2000, s. 148. ISBN 978-83-86365-39-5.
- ↑ discogs.com. [dostęp 2010-12-29]. (ang.).
- ↑ Wiesław Weiss: Kult Biała Księga. Warszawa: Kosmos Kosmos, 2009, s. 392. ISBN 978-83-926991-2-5.
- ↑ Platynowe płyty CD przyznane w 1998 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-07-29].