Overdrive

Boss DS-1 efekt typu distortion wprowadzony do sprzedaży w 1978 roku.
Ibanez TS-9 Tube Screamer, popularny efekt typu overdrive z lat 80.

Overdrive (potocznie „przester”) – efekt gitarowy, którego działanie polega na ścinaniu wierzchołków sygnału elektrycznego z gitary, dzięki czemu w obwiedni sygnału pojawia się płaski poziomy odcinek o stałej amplitudzie, czyli tzw. faza podtrzymania w sensie ADSR (od ang. wyrazów: attack – narastanie, decay – opadanie, sustain – podtrzymanie, release – zwolnienie). Ponieważ charakterystyki większości ograniczników amplitudy są asymptotyczne, więc formalnie faza podtrzymania jest początkowo bardzo płaską fazą opadania, ale ludzkie ucho nie jest w stanie wychwycić tak powolnego ubytku poziomu dźwięku.

Obwiednia czystego sygnału gitary składa się tylko z dwóch odcinków, które można zawrzeć w tzw. schemacie AR (attack-release – narastanie i zwolnienie). Overdrive zmienia ten schemat na ASR (attack-sustain-release – narastanie, podtrzymanie i zwolnienie). Czas trwania fazy podtrzymania zależy od stopnia przesterowania: jest on tym dłuższy, im niższy jest poziom ścinania i im większy jest poziom sygnału przed ścinaniem. Niektóre efekty typu overdrive dają gitarzyście możliwość dodania do sygnału wyjściowego pewnej ilości czystego, nieprzesterowanego sygnału z gitary – wówczas w obwiedni sygnału wyjściowego wystąpią wszystkie cztery fazy ADSR.

Overdrive jest jednym z najbardziej znanych i najczęściej używanych efektów. Zazwyczaj wykonuje się na nim solówki, ale w hard rocku i metalu stosowany jest też do gitary rytmicznej.

Porównanie barwy przesterowanej (ostrzejszej, pierwszej i trzeciej) z czystą (łagodniejszą, drugą i czwartą).

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy