EW58-006 na stacji Gdańsk Główny (2009) | |
Kraj produkcji | |
---|---|
Producent | |
Lata budowy |
1974–1980 |
Układ osi |
Bo’Bo’+2’2’+Bo’Bo’ |
Układ wagonów |
s+d+s |
Wymiary | |
Masa służbowa |
147 t |
Długość |
64 000 mm |
Szerokość |
2880 mm |
Wysokość |
3900 mm |
Średnica kół |
napędne: 1000 mm |
Napęd | |
Typ silników |
LKa-435 |
Liczba silników |
8×205 kW |
Napięcie zasilania |
3000 V DC |
Parametry eksploatacyjne | |
Moc ciągła |
1640 kW |
Przyspieszenie rozruchu |
0,9 m/s² |
Prędkość konstrukcyjna |
120 km/h |
Maksymalna prędkość eksploatacyjna |
100 km/h |
System hamulca |
Oerlikon |
Parametry użytkowe | |
Wysokość wejścia |
1180 mm |
Liczba miejsc siedzących |
212 |
Liczba miejsc ogółem |
564 (5 os./m²) |
Pafawag 3WE i 3WEa (typ wagonów 301B+401B+301B[4], seria EW58) – normalnotorowe trójwagonowe wysokoperonowe elektryczne zespoły trakcyjne wyprodukowane w zakładach Pafawag we Wrocławiu w latach 1974–1980 w liczbie 28 sztuk.
Początkowo pojazdy tego typu przewidziano dla gdańskiego i warszawskiego węzła kolejowego, ale ostatecznie były one eksploatowane tylko w Trójmieście. W latach 90. większość składów uległa wypadkom i została zezłomowana. W 2010 r. planowano zmodernizować 7 pozostających w ruchu jednostek, ale dwa lata później zrezygnowano z tej przebudowy i ostatecznie zakończono ich eksploatację. Pod koniec 2016 zdecydowano o złomowaniu 6 egzemplarzy oraz zachowaniu siódmego jako eksponat.
Doświadczenia z produkcji i eksploatacji pojazdów typu 3WE posłużyły do zbudowania w 1990 dwóch sztuk EZT typu 6WE.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie AL
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie PKE 12/1974
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ŚK 1/2001
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie T/1999/0108