Partyzantka radziecka

Partyzantka radziecka (sowiecka)^[1] – forma organizowanych w ukryciu walk o zmiany społeczne bądź wyzwolenie, prowadzonych na obszarach objętych działaniami wojennymi i opartych na współpracy z miejscową ludnością cywilną oraz regularnymi siłami militarnymi walczącymi na tyłach wroga; także oddziały podporządkowane władzom RFSRR i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, działające w formie partyzanckiej.

Zakres geograficzny zjawiska zakreślały aktualne w danym momencie wpływy polityczne państwa radzieckiego, zaś chronologiczny – od rewolucji październikowej do pokonania III Rzeszy. Działalność partyzantki radzieckiej przejawiała się w rozlicznych formach, m.in. sabotaż, dywersja czy propaganda. Jej cel na różnych etapach dziejów ulegał ewolucji. W początkowym okresie istnienia ruchu partyzanckiego nadrzędnym zadaniem było przyciągnięcie na stronę rewolucji nieuświadomionych ideowo grup społecznych, zaś w końcowym etapie rozwoju (podczas wielkiej wojny ojczyźnianej) – ogólna mobilizacja społeczeństwa okupowanych terenów ZSRR przeciwko wojskom okupacyjnym Państw Osi.