Pascha – święto ludowe obchodzone przez plemiona koczowników semickich[1] w czasach przed Mojżeszem, tzn. przed 1500 r. p.n.e. Odbywało się na wiosnę.
Przed wyprowadzeniem stada na wypas wiosenny, zabijano na ofiarę jedno z najbardziej okazałych w stadzie zwierząt jednorocznych. Udział w uczcie stanowił wyraz więzi, jaka łączyła wszystkich uczestników z bóstwem i między sobą. Odpadki po uczcie były dokładnie zbierane. Krwią zwierzęcia oblewano odrzwia, próg domu i na zewnątrz namiotu, aby zabezpieczyć stada i właścicieli przed wrogimi mocami[2].
Jednym z dowodów na to, że pascha była znana przed Mojżeszem jest fragment Księgi Wyjścia, w którym Mojżesz pierwszy raz używa słowa pascha w znaczeniu religijnym i odwołuje się do jego świeckiego znaczenia:
Odłączcie i weźcie baranka dla waszych rodzin i zabijcie jako paschę (Wj 12,21)
- ↑ Liturgia: Dwie Paschy
- ↑ Anna Świderkówna, Rozmowy o Biblii, s. 89. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001