Pico (wyspa)

Ten artykuł dotyczy portugalskiej wyspy. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Pico

Widok na stolicę wyspy, Madalenę. Na drugim planie szczyt Pico.
Kontynent	Europa
Państwo	Portugalia
Region autonomiczny	Azory
Akwen	Ocean Atlantycki
Powierzchnia	447 km²
Populacja  • liczba ludności • gęstość	ok. 15 000 33 os./km²
Położenie na mapie Oceanu Atlantyckiego Pico
Położenie na mapie Azorów Pico
38°28′52″N 28°22′02″W/38,481111 -28,367222
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach

Krajobraz winnic wyspy Pico^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Portugalia
Region autonomiczny	Azory
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	III, V
Numer ref.	1117rev
Region[b]	Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	2004 na 28. sesji
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Pico (port. Ilha do Pico) – wyspa pochodzenia wulkanicznego na środkowym Atlantyku, należąca do centralnej grupy portugalskiego archipelagu Azory zaliczanego do Makaronezji. Stanowi wynurzoną część wygasłego wulkanu Pico (z port. „szczyt”), którego wierzchołek (2351 m n.p.m.) jest największym wzniesieniem w obrębie Grzbietu Śródatlantyckiego oraz najwyższym szczytem Portugalii.

Wyspa położona jest około 17,5 km na południe od São Jorge i niecałe 7 na wschód od Faial; ma 42 km długości i do 15 km szerokości. Powierzchnia Pico wynosi 447 km², co czyni je drugą co do wielkości wyspą Azorów. Główne miejscowości, będące zarazem siedzibami gmin, to stołeczna Madalena, São Roque do Pico i Lajes do Pico, a całkowitą liczbę mieszkańców szacuje się na około 15 000.

Początek osadnictwa na Pico datuje się na 1460 rok. Wulkan w południowo-zachodniej części wyspy wybuchł po raz ostatni w 1963, inne ważniejsze erupcje miały miejsce w latach 1562–1564, 1718 i 1720. Pokłady lawy i bazaltu zalegają obecnie w promieniu 10 km od krateru o obwodzie 700 m. Wyspa była ważnym ośrodkiem wielorybnictwa do 1980, kiedy ostatecznie zakazano połowów. Główne gałęzie gospodarki to turystyka, szkutnictwo oraz produkcja cenionego w świecie^[1] wina Pico (Vinho do Pico). W 2004 roku krajobrazy winnic na wyspie wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na uwagę zasługują XVIII-wieczne kościoły w São Roque do Pico: São Roque i São Pedro de Alcântara, muzeum wielorybnictwa w Lajes do Pico, a także miejscowość Areia Larga ze starymi rezydencjami właścicieli winnic. Siedem tygodni po Wielkanocy urządzany jest na wyspie huczny festiwal Espirito Santo. Wody wokół Pico uważane są za jedno z najlepszych miejsc do obserwacji waleni na Atlantyku^[2].