Back بيترو جاسبارى ARZ Pietro Gasparri BAR Pietro Gasparri Catalan Pietro Gasparri Czech Pietro Gasparri German Pietro Gasparri English Pietro Gasparri Spanish Pietro Gasparri Basque Pietro Gasparri French Pietro Gasparri Croatian
| Kardynał prezbiter | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 maja 1852 | |
| Data i miejsce śmierci |
18 listopada 1934 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej | ||
| Okres sprawowania |
13 października 1914–7 lutego 1930 | |
| Kamerling | ||
| Okres sprawowania |
4 grudnia 1916–18 listopada 1934 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
31 maja 1877 | |
| Nominacja biskupia |
2 stycznia 1898 | |
| Sakra biskupia |
6 marca 1898 | |
| Kreacja kardynalska |
16 grudnia 1907 | |
| Kościół tytularny | ||
| ||
| Odznaczenia | ||
     
| ||
.svg)
| Data konsekracji |
6 marca 1898 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pietro Gasparri (ur. 5 maja 1852 w Ussita, Perugia, zm. 18 listopada 1934 w Rzymie) – kardynał włoski, prawnik (doktor prawa kanonicznego i cywilnego), autor Katechizmu katolickiego[1].
Kształcił się w seminarium niższym w Nepi, a później w Rzymie. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 marca 1877. Wykładał prawo kanoniczne w paryskim Institut catholique w latach 1879–1898, a następnie był delegatem Stolicy Apostolskiej w Ameryce Południowej (Boliwia, Peru, Ekwador). 3 marca 1898 otrzymał święcenia biskupie (z arcybiskupią stolicą tytularną Cesarea di Palestina).
W 1904 został powołany przez Piusa X na sekretarza Komisji Kodyfikacyjnej, której zadaniem było stworzenie nowoczesnego kodeksu prawa kanonicznego. Odegrał ogromną rolę w przygotowaniu kodeksu prawa kanonicznego z 1917. 16 grudnia 1907 został kardynałem, a w październiku 1914 papieskim sekretarzem stanu (z nominacji Benedykta XV). W czasie spotkania z Romanem Dmowskim zabiegającym w Europie o poparcie dla sprawy niepodległości polskiej kardynał nie poparł jego stanowiska odpowiadając
Polska niepodległa? Ależ to marzenie, to cel nieziszczalny. Wasza przyszłość jest z Austrią[2].
W imieniu papieża był sygnatariuszem traktatów laterańskich. Przeszedł na emeryturę w 1930 (zastąpił go kardynał Pacelli, późniejszy papież Pius XII). Jego grób znajduje się w Ussita. Odznaczony Orderem Orła Białego.