Występ Pink Floyd (1973) | |
Rok założenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek |
rock progresywny[1], art rock[1], rock psychodeliczny[2], space rock[2] |
Aktywność | |
Wydawnictwo |
EMI, Columbia Records, Harvest Records, Capitol Records, Parlophone |
Skład | |
Syd Barrett David Gilmour Bob Klose Nick Mason Roger Waters Richard Wright | |
Strona internetowa |
Pink Floyd – brytyjski zespół rockowy założony w 1965 roku w Londynie. Ich twórczość, początkowo klasyfikowana jako rock psychodeliczny, w późniejszych latach nabrała cech rocka progresywnego. Grupa znana jest z filozoficznie zabarwionych tekstów piosenek, eksperymentów z dźwiękiem, innowacyjnego podejścia do kwestii grafiki w albumach oraz rozbudowanych występów koncertowych. Sprzedali na całym świecie ponad 250 milionów albumów[5][6][7] (z tego ok. 74,5 miliona w samych Stanach Zjednoczonych)[8], co czyni ich jedną z najlepiej sprzedających się grup muzycznych w historii[9].
Pod koniec lat 60. pod przewodnictwem Syda Barretta byli jednym z najpopularniejszych zespołów londyńskiej podziemnej sceny psychodelicznej, jednak zachowanie lidera zmusiło pozostałych członków grupy do zastąpienia go gitarzystą i wokalistą Davidem Gilmourem. Na stanowisko frontmana oraz głównego autora utworów wysunął się z czasem basista Roger Waters i zachował tę pozycję aż do odejścia z zespołu. Kilka z ich 15 albumów studyjnych odniosło światowy sukces, m.in. The Dark Side of the Moon (1973), Wish You Were Here (1975), Animals (1977) i The Wall (1979). W 1985 Waters ogłosił rozpad grupy, jednak pozostali członkowie, z Gilmourem na czele, postanowili działać nadal pod tą samą nazwą, co było kwestionowane przez Watersa[10]. Zespół kontynuował działalność jako Pink Floyd, odnosząc sukcesy z albumami A Momentary Lapse of Reason (1987), The Division Bell (1994) oraz The Endless River (2014) i ostatecznie osiągnął z Watersem kompromis w sprawie nazwy.
Po 24 latach przerwy Waters ponownie wystąpił z grupą 2 lipca 2005 roku, na koncercie Live 8 w Londynie, grając jednocześnie przed najliczniejszą publicznością w historii Pink Floyd[potrzebny przypis]. 10 listopada 2014 roku (po ponad 20 latach od ukazania się płyty The Division Bell) zespół wydał swój finałowy album studyjny zatytułowany The Endless River[11]. 7 kwietnia 2022 grupa wydała singiel "Hey, Hey, Rise Up!"[12].
Zespół stanowił źródło inspiracji zarówno dla artystów rockowych lat 70. XX wieku, takich jak David Bowie[13], Genesis czy Yes[9], jak i licznej rzeszy współczesnych muzyków, na przykład Tiamat[14], Dream Theater[15], Tool[16], The Mars Volta[17], Radiohead[18], Porcupine Tree[19], The Orb[20] i Nine Inch Nails[21].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie muzyka.onet.pl
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie kalina