Piotr Iljicz Czajkowski - portret autorstwa Mikołaja Kuzniecowa | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Tytuł naukowy |
profesor teorii muzyki |
Edukacja |
wykształcenie muzyczne |
Rodzice |
Ilja Pietrowicz Czajkowski, Aleksandra Andriejewna |
Małżeństwo |
Antonina Iwanowna Milukowa |
Odznaczenia | |
Piotr Iljicz Czajkowski (ros. Пётр Ильич Чайковский, ur. 25 kwietnia?/7 maja 1840 w Wotkińsku, zm. 25 października?/6 listopada 1893 w Petersburgu) – rosyjski kompozytor, którego twórczość wywarła silny wpływ na dalszy rozwój muzyki rosyjskiej.
Studiował między innymi pod kierunkiem Antona Rubinsteina i N.I. Zaremby. Ukończył konserwatorium w Petersburgu w 1866 r. W następnym roku został profesorem teorii muzyki w konserwatorium w Moskwie. Na tym stanowisku pozostał 11 lat, był to okres dużej aktywności twórczej Czajkowskiego. Powstałe wówczas kompozycje świadczą o dojrzewaniu indywidualnego stylu kompozytora. Kryzys psychiczny związany z nieudaną próbą założenia rodziny spowodował wyjazd Czajkowskiego na dłuższy czas za granicę. W latach 1877–1878 w Szwajcarii ukończył pracę nad dwoma dziełami: Symfonią f-moll i operą liryczną Eugeniusz Oniegin według poematu A. Puszkina. Pomoc materialna zaprzyjaźnionej z kompozytorem mecenas sztuki, Nadieżdy von Meck, umożliwiła mu poświęcenie się wyłącznie pracy twórczej. W latach 1880–1890 ugruntowała się sława kompozytora, który jako dyrygent odbył tournée koncertowe po wielu krajach Europy. Na Uniwersytecie Cambridge otrzymał tytuł doktora honoris causa.
Muzyka Czajkowskiego odznaczająca się doskonałością rzemiosła, łączy osiągnięcia zachodniej techniki kompozytorskiej z pierwiastkami narodowymi. Uprawiał przede wszystkim gatunki muzyki symfonicznej i scenicznej (balety, opery). Twórczość symfoniczna Czajkowskiego jest przykładem połączenia romantycznych założeń programowych z klasycystyczną jasnością formy.