Plagi egipskie

Piąta plaga (mal. William Turner, 1800)
Siódma plaga (mal. John Martin, 1823)

Plagi egipskie (hebr. ‏מכות מצרים‎, Makot Micrajim), plagi biblijne lub dziesięć plag (hebr. ‏עשר המכות‎, Eser Ha-Makot) – dziesięć klęsk sprowadzonych na Egipt przez Boga Jahwe, opisanych w biblijnej Księdze Wyjścia, w rozdziałach 7–12. Miały one skłonić faraona, by zgodził się na opuszczenie jego państwa przez Izraelitów[1][2].

  1. Grzegorz Szamocki, Znaczenie cudów w Biblii, „Studia Gdańskie”, 21, 2007, s. 52–53.
  2. Tomasz Koszarek, Plagi jako anty-kreacja. Odwrócony porządek stwarzania w kapłańskim opisie znaków egipskich, [w:] Roman Pindel, Sylwester Jędrzejewski (red.), Wokół oddziaływania tekstu biblijnego, Kraków: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II. Wydawnictwo Naukowe, 2016, s. 9–34, DOI10.15633/9788374385169.02, ISBN 978-83-7438-515-2.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in