Plakodonty

Plakodonty

Placodontia
Cope, 1871
Henodus chelyops
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Nadrząd	zauropterygi
Rząd	plakodonty
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Plakodonty (Placodontia, czyli płyto- lub płaskozębne) – rząd triasowych gadów morskich prawdopodobnie z rzędu Sauropterygia – płetwojaszczurów, jednak ich systematyka jest niejasna. Skamieniałości plakodontów znajdowano na terenie Europy.

Miały krępe ciała spłaszczone od brzusznej strony, pokryte nieregularnie rozmieszczonymi płytkami kostnymi, które u niektórych rodzajów tworzyły bardziej zwarty pancerz. Szyja krótka, ogon długi i gruby, bocznie spłaszczony. Mierzyły do 2,5 m długości. Oko ciemieniowe miały dobrze wykształcone.

Wyspecjalizowały się w zbieraniu ze skał mięczaków i skorupiaków za pomocą mocnych płaskich zębów, którymi miażdżyły muszle ramienionogów i małżów czy też pancerze skorupiaków by wyjadać ich miękkie części. Niektóre miały zaokrąglone pyski z zębami wysuniętymi do przodu (Placodus), a inne z dobrze wykształconym pancerzem były bezzębne z wyciągniętymi ryjkami służącymi do wyszukiwania miękkich zwierząt zagrzebanych w mule dennym (Placochelys). Ciekawy wygląd miał bezzębny, opancerzony Henodus z późnego triasu, osiągający około 1 m długości, którego głowa była prostokątna, a krótkie ciało zamknięte pancerzem podobnym do pancerza żółwi.

Zamieszkiwały płytkie morza obfitujące w skorupiaki i głowonogi, którymi się żywiły.