Pachycefalozaur –
rodzaj grubogłowego dinozaura żyjącego w
późnej kredzie (dokładniej w
mastrychcie) w dzisiejszej
Ameryce Północnej. Jego pozostałości znaleziono w
Montanie,
Dakocie Południowej i
Wyoming. Należał do ostatnich nieptasich dinozaurów sprzed
wymierania kredowego.
Zsynonimizowano z nim inny rodzaj z zachodniej Ameryki Północnej zwany wcześniej
Tylosteus. Jak inne dinozaury grubogłowe, Pachycefalozaur był roślinożercą lub wszystkożercą. Jest znany z pojedynczej czaszki i kilku niezwykle grubych jej sklepień. Dinozaur ten poruszał się na dwóch tylnych kończynach, znacznie dłuższych od krótkich przednich. Jako największy z
pachycefalozaurów osiągał 4,5 metra długości, a jego maksymalna
masa szacowana jest na 450 kg. Solidna czaszka tego i spokrewnionych rodzajów przyczyniła się do powstania teorii, według której pachycefalozaury używały swych głów w międzyosobniczych walkach w obrębie gatunku. W ostatnich latach jest ona coraz bardziej kwestionowana.
Ciąg dalszy...