Back

Portal:Mariawityzm



Mariawityzm

w polskojęzycznej Wikipedii

Emblemat mariawicki

Mariawityzm – grupa wyznań chrześcijańskich oparta na objawieniu Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, którego dostąpiła polska zakonnica Feliksa Kozłowska (imię zakonne Maria Franciszka), która po objawieniach w 1893 roku podjęła misję uzdrowienia polskiego duchowieństwa. Wspólnota mariawicka wyłoniła się w Polsce na przełomie XIX i XX wieku, z ówczesnego Kościoła rzymskokatolickiego, zachowując jego zwyczaje i praktyki pobożnościowe.

Mariawityzm jest wyznaniem oryginalnie polskim, wywodzącym się organizacyjnie z ruchu honorackiego i powstał w kręgu Kościoła rzymskokatolickiego. Współcześnie około 30 tysięcy chrześcijan w Polsce przyznaje się do wyznania mariawickiego.

Portal ma na celu przybliżenie zagadnień związanych z tematyką mariawicką oraz ułatwić rozwój Wikipedii w omawianym zakresie.

Wiadomości mariawickie

Wspomnienia i uroczystości

Wielki Post i Zmartwychwstanie Pańskie 2016

W wielu parafiach mariawickich odbywać się będą rekolekcje wielkopostne, między innymi:

Ważna postać

Arcybiskup Jan Kowalski

Jan Maria Michał Kowalski (ur. 25 grudnia 1871 w Latowiczu, zm. 18 maja 1942 w Hartheim) – arcybiskup mariawicki, minister generalny Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, zwierzchnik Związku Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania w latach 1903-1910, zwierzchnik Kościoła Katolickiego Mariawitów w latach 1910-1919, zwierzchnik Starokatolickiego Kościoła Mariawitów w latach 1919-1935, założyciel i zwierzchnik Kościoła Katolickiego Mariawitów (denominacja felicjanowska) w latach 1935-1940, święty Kościoła Katolickiego Mariawitów, teolog i reformator mariawityzmu, pisarz, publicysta, autor projektu katedry mariawickiej w Płocku.


Historia mariawityzmu

Mariawityzm narodził się na terenie Królestwa Polskiego w XIX wieku. Jego celem była odnowa życia zakonnego i duchowego kleru zapoczątkowana przez bł. Marię Franciszkę Kozłowską, która w 1893 roku otrzymała objawienia nazywane Dziełem Wielkiego Miłosierdzia. Objawienia Marii Franciszki były pierwszymi objawieniami, dotyczącymi Miłosierdzia Bożego. Mariawici działający początkowo w ramach Kościoła rzymskokatolickiego zostali z niego ekskomunikowani w 1906 roku.

W 1935 w mariawityzmie doszło do bolesnego rozłamu, w wyniku którego wyodrębniły się dwa ruchy mariawickie: Kościół Starokatolicki Mariawitów z siedzibą w Płocku oraz Kościół Katolicki Mariawitów z siedzibą w Felicjanowie.


Mariawityzm na świecie

Mariawityzm wyznaje w Polsce około 30 tysięcy osób (głównie Mazowsze), we Francji 5 tysięcy, w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie od 1 do 300 tysięcy osób oraz w licznej diasporze kilka tysięcy osób (głównie Niemcy, Włochy, Hiszpania, Szwecja, Paragwaj, Urugwaj, Argentyna, Brazylia, Maroko, Kamerun, Gabon, Kongo, Demokratyczna Republika Konga, Benin, Togo, Angola).

Mariawityzm w 1935 roku przeszedł przez swój pierwszy wielki rozłam, w miarę upływu lat poszczególne wspólnoty na świecie zaczęły się usamodzielniać co doprowadziło do powstania kilku niezależnych Kościołów mariawickich:

Wnętrze kościoła mariawickiego w Paryżu

Niegdyś parafie mariawickie istniały na terenie Litwy, Łotwy, Ukrainy, Rusi, Rosji, Węgier i Wielkiej Brytanii. Na świecie żyli też kapłani i siostry należący do zgromadzeń mariawickich, a pracujący w innych kościołach chrześcijańskich, głównie starokatolickich m. in. w Holandii i Stanach Zjednoczonych.

Cytat miesiąca

Poznałam, że szczęście Trójcy Przenajświętszej jest w miłości... Widziałam, że w Trójcy Przenajświętszej Bóg Jedyny Sam w Sobie doskonale szczęśliwy i uwielbiony, a chwałą, jaką przyjmuje od nas, jest miłość nasza ku Bogu. - Miałam wyjaśnione, że wszystkie wielkie dzieła, które niby mają nazwę chwały Bożej są niczym przed Bogiem, a wtedy tylko oddają chwałę Bogu, o ile pociągają dusze ludzkie do miłowania Boga...

św. Maria Franciszka


Linki

Strony mariawickie:

Strony ekumeniczne:

Założycielka mariawityzmu

Feliksa Magdalena Kozłowska
Święta Maria Franciszka
Mateczka

Maria Franciszka Kozłowska (ur. 27 maja 1862 w Wielicznej koło Węgrowa, zm. 23 sierpnia 1921 w Płocku) - założycielka i duchowa opiekunka mariawityzmu, przez wyznawców nazywana Mateczką i uznana za świętą.

Początkowo zakonnica rzymskokatolicka, założycielka ukrytego Zgromadzenia Sióstr Ubogich św. Klary, które później przybrało nazwę Zgromadzenia Sióstr Mariawitek Nieustającej Adoracji Ubłagania, 5 grudnia 1906 roku została imiennie ekskomunikowana, jako pierwsza kobieta w historii chrześcijaństwa. Założycielka Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, mistyczka, przekazała Kościołowi objawienie zawarte w Dziele Wielkiego Miłosierdzia.

Klasyfikacja wyznaniowa

Chrześcijaństwo

Mariawici wraz z resztą chrześcijan głoszą przesłanie Jezusa Chrystusa. Najwyższą cześć oddają Bogu w Trójcy Przenajświętszej jedynemu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu. Wiarę tę opierają na księgach kanonicznych Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu. Obrzędem, który czyni człowieka chrześcijaninem jest chrzest.

Katolicyzm

Tak jak inne Kościoły katolickie, mariawici uznają naukę Kościoła powszechnego wyrażoną w symbolach wiary, w kanonach soborów ekumenicznych oraz w Tradycji zinterpretowanej przez Ojców Kościoła. Mariawici przyjmują siedem katolickich sakramentów świętych, kult Maryi i świętych, wiarę w czyściec oraz realną obecność Chrystusa w Eucharystii. Centralnym elementem kultu oddawanego Bogu jest Msza Święta. Kościoły katolickie uznają potrójny urząd kapłański w Kościele: diakonat, prezbiteriat i episkopat, przywiązują dużą wagę do istnienia w Kościele sukcesji apostolskiej.

Starokatolicyzm

Wraz z innymi Kościołami starokatolickimi, mariawici odrzucają dogmat o nieomylności papieża i jego uniwersalnym prymacie. Uznają orzeczenia pierwszych siedmiu soborów powszechnych oraz nie ustanawiają nowych dogmatów, uważają bowiem, że tylko sobór ekumeniczny jako reprezentujący całe chrześcijaństwo, może ustanawiać dogmaty obowiązujące wszystkich chrześcijan. Komunia Święta udzielana jest wiernym pod postaciami Wina i Chleba. W Kościołach starokatolickich istnieją dwie formy spowiedzi: uszna i ogólna przed Chrystusem z rozgrzeszeniem kapłana. Celibat duchownych jest dobrowolny.

Doktryna mariawicka

Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Nazwa mariawityzm pochodzi od łacińskich słów Mariae vitam (imitantes) co w języku polskim oznacza Maryi życie (naśladujący). Nazwa ta wyraża naśladowanie życia Matki Bożej, jej pokory, miłości i modlitwy oraz szerzenie kultu maryjnego.

Mariawityzm jest wyznaniem chrześcijańskim, które opiera się na starodawnych, katolickich zasadach wiary i moralności. Opiera się również na Objawieniu o Bożym Miłosierdziu, otrzymanym przez św. Marię Franciszkę Kozłowską wskazującym, że ratunek dla pogrążonego w grzechach świata jest w Chrystusie obecnym w Przenajświętszym Sakramencie oraz we wzywaniu nieustającej pomocy Najświętszej Maryi Panny.

Głównym zadaniem mariawitów jest szerzenie czci dla Jezusa ukrytego w Przenajświętszym Sakramencie, która w życiu wiernych ma się wyrażać w częstym i godnym przyjmowaniu Komunii Świętej oraz odprawianiu adoracji ubłagania. Każdy z wyznawców powinien odprawiać godzinną adorację Przenajświętszego Sakramentu przynajmniej raz w miesiącu.

Świątynia Miłosierdzia i Miłości w Płocku.

W Kościele mariawitów wszystkie czynności liturgiczne oraz Msze Święte odprawiane są w języku narodowym od 1907. Większości nabożeństw towarzyszy wystawienie Przenajświętszego Sakramentu. W Polsce Msza Święta sprawowana jest przodem do tabernakulum, w obrządku zbliżonym do rytu trydenckiego. Cała liturgia mariawicka koncentruje się na Eucharystii, która jest na pierwszym planie.

Kościoły mariawickie wierzą, że Bóg sprawuje cuda w duszy człowieka, nie uznają więc cudownych relikwii, kultu obrazów i figur. Nie odrzucają jednak wielkiego poszanowania, jakim powinno się otaczać obrazy treści religijnej oraz relikwie i pamiątki po świętych. Według objawień zniesione zostały przez Chrystusa umartwienia fizyczne, w późniejszym czasie Kościół mariawicki zreformował naukę o postach.

Wszystkie posługi w mariawityzmie są bezpłatne, zgodnie z zaleceniem Chrystusa: Darmoście wzięli, darmo dawajcie (Mt 10,8). Duchowieństwu wolno jest przyjmować dobrowolne ofiary za posługi religijne, ale nie może ich żądać, obowiązuje ich bowiem zachowanie ducha franciszkańskiego, a w ich pracy ma przyświecać hasło: Wszystko na większą chwałę Bożą i cześć Najświętszej Maryi Panny. Mariawici nauczają, iż Msza Święta sprawowana w grzechu ciężkim lub za pieniądze jest nieważna. Uważają dogmaty za drogowskazy, przez co nie uznają ekskomunik, a więc nie wykluczają ze swego grona myślących inaczej.

Ruchowi mariawickiemu za patrona i wzór do naśladowania został dany św. Alfons Liguryjski. Objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia zwracają też uwagę na postać św. Ludwika Gryniona oraz św. Franciszka z Asyżu.

Przypisy
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in