Potamal – strefa rzeki obejmująca jej nizinny odcinek wyróżniona na podstawie zasiedlających ją zespołów organizmów. W profilu podłużnym cieków hydrobiolodzy wyróżniają krenal (strefa źródliskowa), rhitral (lub ritral) – strefa strumienia oraz strefę rzeki czyli potamal. Zespół organizmów zasiedlających potamal to potamon. Nazwy te są również stosowane wymiennie[1].
W obrębie potamalu wyróżnia się trzy strefy[1]:
- epipotamal – górny (wciąż jednak nizinny) odcinek rzeki, poniżej hyporhitralu
- metapotamal – środkowy odcinek rzeki,
- hypopotamal – dolny odcinek rzeki.
Strefy te wyróżnił Joachim Illies na podstawie dominujących zespołów widelnic, lecz odpowiadają one podziałom również przeprowadzonym według innych kryteriów hydrobiologicznych – epipotamal odpowiada krainie brzany, metapotamal – leszcza, a hypopotamal to strefa wód słonawych, pod wpływem wód morskich[1] (kraina jazgarza)[2].
- ↑ a b c Winfried Lampert, Ulrich Sommer: Ekologia wód śródlądowych. tłum. Joanna Pijanowska. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 321. ISBN 83-01-13387-2. (pol.).
- ↑ Przewodnik do oceny stanu ekologicznego rzek na podstawie makrobezkręgowców bentosowych. Barbara Bis, Artur Mikulec (red.). Warszawa: Narodowa Fundacja Ochrony Środowiska, Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2013, s. 37. ISBN 978-83-61227-21-2.