Powstanie paryskie

Powstanie paryskie

II wojna światowa, front zachodni, część operacji Overlord i francuskiego powstania narodowowyzwoleńczego
Oddziały francuskiej 2 Dywizji Pancernej przejeżdżają pod Łukiem Triumfalnym (26 sierpnia 1944)
Czas	19–25 sierpnia 1944
Miejsce	Paryż i okolice
Terytorium	Francja
Przyczyna	ofensywa aliancka 1944
Wynik	wyzwolenie Paryża
Strony konfliktu
III Rzesza  Francja Vichy Francuskie Siły Wewnętrzne  Wolna Francja  Stany Zjednoczone
Dowódcy
Dietrich von Choltitz (komendant twierdzy Paryż) Walter Brehmer (dowódca 325 Dywizji Zabezpieczającej) Egon Baur (dowódca 1 BFalk) Henri Rol-Tanguy (FFI) Philippe Leclerc de Hauteclocque (2 DPanc) Jacques Chaban-Delmas (delegat Rządu Tymczasowego) Raymond O. Barton (4 DP)
Siły
325 Dywizja Zabezpieczająca 1 Brygada Falk Milicja Francuska łącznie ok. 5 tys. żołnierzy niemieckich w Paryżu i 15 000 wokół, 80 czołgów, 60 dział i 60 samolotów, ok. 200 milicjantów Francuskie Siły Wewnętrzne (ok. 20 tys. powstańców) 2 Dywizja Pancerna (16 tys. żołnierzy) 4 Dywizja Piechoty
Straty
3200 zabitych ok. 12 800 wziętych do niewoli ok. 800–1000 zabitych powstańców[1], ok. 130 zabitych i 319 rannych Wolnych Francuzów, 127 zabitych cywilów
Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
48°52′24,60″N 2°17′47,11″E/48,873500 2,296420
Multimedia w Wikimedia Commons

Powstanie paryskie, inaczej bitwa o Paryż lub wyzwolenie Paryża – szereg działań zbrojnych w Paryżu w okresie od 19 do 25 sierpnia 1944 roku pomiędzy francuskim ruchem oporu oraz wspierającymi go wojskami armii sił Wolnych Francuzów de Gaulle’a oraz amerykańskiej 3 Armii gen. Pattona przeciw okupującym miasto wojskom niemieckim^[2]. Powstanie zakończyło się wyzwoleniem Paryża oraz poddaniem się sił niemieckich stacjonujących w mieście. 26 sierpnia odbyła się na Polach Elizejskich defilada zwycięstwa z udziałem wojsk alianckich, francuskiego ruchu oporu oraz Wolnych Francuzów pod dowództwem generała de Gaulle.