Prohibicja w Stanach Zjednoczonych (znana jako „Szlachetny Eksperyment”; ang.The Noble Experiment) – trwała od 1919 do 1933. W okresie tym sprzedaż, produkcja oraz transport alkoholu były zakazane na terenie całego kraju[1]. Prohibicję wprowadzała 18. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych.
Senat Stanów Zjednoczonych zaproponował tę poprawkę 18 grudnia 1917; poparta przez 36 Stanów, została ratyfikowana 16 stycznia 1919, natomiast wprowadzona w życie została 17 stycznia 1920 roku[2]. Niektóre stany wprowadziły prohibicję zanim 18. poprawka została ratyfikowana.
„Ustawa Volsteada”, jak od nazwiska wnioskodawcy potocznie nazywano Narodową Ustawę o Prohibicji, została uchwalona przez Kongres mimo weta prezydenta Woodrowa Wilsona 28 października 1919 roku i ustaliła definicję prawną alkoholi oraz kary za ich produkcję[3]. Choć ustawa zakazywała sprzedaży alkoholu, jego produkcji i transportu, rząd federalny podjął niewielkie kroki, by ustawa była respektowana. W 1925 roku w Nowym Jorku funkcjonowało od 30 do 100 tys. klubów, w których można było nielegalnie napić się alkoholu[4].
Po wprowadzeniu zakazu ilość spożywanego alkoholu zmalała, jednak prohibicja doprowadziła do rozprzestrzenienia się organizacji przestępczych i rozkwitu podziemnego handlu[5]. W czasach Wielkiego Kryzysu (1929–1933) ustawa stawała się coraz bardziej niepopularna, szczególnie w dużych miastach. Do czasu Masakry w Dniu Świętego Walentego w 1929, Amerykanie uważali, pomimo niektórych niepowodzeń, że prohibicja działa i przynosi zamierzone efekty.
W dniu 22 marca 1933 roku prezydent Franklin Roosevelt podpisał poprawkę do ustawy Volsteada, zwaną „Cullen-Harrison”, pozwalającą na produkcję i sprzedaż niektórych rodzajów napojów alkoholowych. 5 grudnia 1933 ratyfikowano 21. poprawkę do Konstytucji Stanów Zjednoczonych, która znosiła poprawkę 18. wprowadzającą prohibicję. Tym niemniej, prawo federalne Stanów Zjednoczonych nadal zakazuje produkcji wyrobów spirytusowych bez spełnienia licznych wymogów licencyjnych, które powodują, że legalna produkcja napojów spirytusowych na własny użytek jest ciągle niepraktyczna[6].