Propercjusz, Sextus Propertius (ur. ok. 50 p.n.e., zm. pomiędzy 15 – 2 p.n.e.) – poeta starożytnego Rzymu[1].
Wiadomości o jego prywatnym życiu są skąpe. Wcześnie stracił ojca[2], ale otrzymał gruntowne wykształcenie od matki[2]. Dotknęła go częściowa konfiskata rodzinnego majątku, dokonana dla zaspokojenia potrzeb żołnierzy zwycięskiego w wojnie domowej Oktawiana Augusta[2]. Pisał elegie miłosne, najbardziej znane poświęcone kobiecie imieniem Cynthia[1]. Również treny (poświęcone m.in. Marcellusowi, siostrzeńcowi Oktawiana Augusta). Na zamówienie Mecenasa stworzył również kilka utworów opisujących genezę niektórych zwyczajów, budowli czy pomników w Rzymie.
Liryka poety uchodzi za trudną z uwagi na skrótowość stylu[1] i liczne dygresje[1]. Jego wiersz jest swobodniejszy niż wiersz Owidiusza[2], ale bardziej regularny niż wiersz Katullusa[1]. Twórczość Propercjusza nie była znana w średniowieczu[1], natomiast rozsławiona została w renesansie[1]. Wywarła wtedy wpływ na wielu poetów europejskich, w tym na Jana Kochanowskiego[1].