Prowokacja gliwicka

Prowokacja gliwicka

Państwo	III Rzesza
Miejsce	Gliwice
Data	31 sierpnia 1939
Godzina	20:00
Liczba zabitych	1 osoba: Franciszek Honiok
Typ ataku	false flag
Sprawca	Alfred Naujocks i inni członkowie Sicherheitsdienst
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej miejsce zdarzenia
50°18′48,20″N 18°41′20,27″E/50,313389 18,688964
Cytaty w Wikicytatach

Prowokacja gliwicka (niem. Überfall auf den Sender Gleiwitz) – niemiecka operacja dywersyjna typu false flag na niemiecką radiostację w Gliwicach, dokonana w czwartek 31 sierpnia 1939 o godz. 20:00, wykorzystana przez niemiecką propagandę jako główny „dowód polskich prowokacji”.

Berlińskie radio informowało ponadto o kilku innych atakach rzekomych powstańców, których – już na terytorium Niemiec – wspierać miały regularne oddziały Wojska Polskiego, wyposażone w broń ciężką. W ten sposób nazistowska propaganda już 31 sierpnia o godz. 22:30 obwiniła Rzeczpospolitą o rozpoczęcie wojny, a III Rzeszę przedstawiła jako ofiarę polskiej agresji. Dla Hitlera incydenty graniczne stanowiły alibi („od godziny 5:45 [sic] odpowiadamy ogniem”^[1]), a dla Francji mogły stanowić pretekst do nieudzielenia Polsce militarnej pomocy.

Pewien udział w przygotowaniach do prowokacji gliwickiej miał m.in. Niemiec sudecki Oskar Schindler, podówczas agent Abwehry^[2].

Prowokacja gliwicka była jednym z serii przedsięwzięć Hitlera, mających zapobiec przekształceniu planowanej agresji III Rzeszy na Polskę w II wojnę światową, poprzez powstrzymanie sojuszników Rzeczypospolitej od wywiązania się z zobowiązań sojuszniczych wobec Polski, co by oznaczało dla Niemiec ryzykowną wojnę na dwa fronty.