Przetaktowywanie (ang. overclocking), potocznie podkręcanie – zwiększanie szybkości pracy, a zarazem wydajności sprzętu komputerowego, poprzez podnoszenie częstotliwości zegara taktującego procesora, karty graficznej[1] czy pamięci RAM za pomocą odpowiedniego oprogramowania lub zmiany odpowiednich ustawień BIOS-u (w przypadku CPU i RAM-u). W starszych modelach płyt głównych do przetaktowywania używano zworek lub przełączników DIP. Większość zaawansowanych overclockerów nierzadko ingeruje w elektronikę sprzętu, poddając ją skomplikowanym modyfikacjom.
Potoczne określenie to podkręcanie; poza nim używa się jeszcze takich skrótów jak OC, O/C oraz określenia angielskiego overclocking. Aby efektywnie podkręcić dane podzespoły wymagane jest utrzymanie ich odpowiednio niskiej temperatury. Wyczynowi overclockerzy wykorzystują do tego ciekły azot, suchy lód, a niekiedy nawet ciekły hel. Przy niedużych przetaktowaniach może wystarczyć standardowy układ chłodzący, jakkolwiek przy ewentualnej jego awarii (z wyjątkiem niektórych kart graficznych) użytkownik przetaktowanego sprzętu traci prawo do gwarancji.
Praktycznym celem podkręcania jest zwiększenie wydajności komputera powyżej poziomu, jaki nominalnie oferują posiadane komponenty, a niekiedy również powyżej tego co jest dostępne na rynku. Umiejętne dobranie „podkręcalnego” procesora (na ogół modele z niskim, odblokowanym mnożnikiem) może pozwolić na osiągnięcie wydajności komputera przewyższającej to, co można by osiągnąć z najdroższym procesorem danego typu, przy jednocześnie zdecydowanie niższych kosztach. Współcześnie, w warunkach domowych, stosunkowo łatwo jest uzyskać podkręcenie rzędu 10 ÷ 20%; osiągnięcie więcej niż 30% jest jednak już sporym sukcesem.