Psalm 137

Psalm 137 – psalm, który znajduje się w Biblii, w Księdze Psalmów. W Septuagincie psalm ten nosi numer 136.

Zaczyna się od słów^[1]:

Nad rzekami Babilonu
siedzieliśmy i płakali,
wspominając Syjon

Psalm wyraża lamentację narodu wybranego w niewoli babilońskiej, opisuje tęsknotę za Jeruzalem. Wśród Izraelitów panowało przekonanie, że godziwy kult można było sprawować jedynie na ziemi Jahwe. Obszar, na których obecnie przebywali na wygnaniu, były uważane za nieczyste. Kończące psalm złorzeczenie, oddające ówczesne zwyczaje wojenne, skierowane jest przeciwko babilońskim najeźdźcom i sprzymierzonym z nimi Edomitom.