Pustynia polarna[1], pustynia chłodna[2][a] – obszar znajdujący się pod wpływem surowego klimatu polarnego, cechujący się ubóstwem roślinności i jej małym pokryciem[1]. Pustynie te kształtują się w strefie peryglacjalnej[1] pomiędzy obszarami przykrytymi przez lodowce i strefą tundry właściwej[3]. Pustynie polarne na półkuli północnej określane są jako pustynie arktyczne[3] lub tundra arktyczna[4], na półkuli południowej jako tundra antarktyczna (w odróżnieniu od subantarktycznej)[5]. W klasyfikacjach biogeograficznych pustynie polarne uznawane są za jeden z wariantów tundry o skrajnie ubogim świecie żywym, zdominowanym przez morskie ptaki i ssaki[2]. Ze względu na długotrwałe mrozy, bardzo małe opady, trwanie okresu wegetacyjnego nie dłużej niż 6 tygodni – utrzymują się tu tylko porosty, drobne skupienia mchów i nieliczne gatunki roślin naczyniowych.
<ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>