Puszka (liturgia)

Puszki (cyboria)
Cieszyn 2015
Małe cyborium z bursy, XX w.
Morbihan, XVIII w.
Utrecht, XIV w.
Trier
Trier
Utrecht, XVIII w.
Cyborium czerwińskie, Płock
Warszawa, XVI w.
Sizun
Cyborium wykonane przez Zygmunta III Wazę
Neumarkt
Limoges, XIII w.
Paryż, XX w.

Puszka (łac. pyxis, z gr.) lub cyborium (od łac. ciborium) – w liturgii chrześcijańskiej naczynie na konsekrowane komunikanty.

Może mieć formę kielicha z wieczkiem, wówczas służy do przechowywania komunikantów i rozdzielania Komunii innym uczestnikom mszy. Puszka w takiej formie nazywana jest „cyborium” (l.mn. „cyboria”, z łac.).

Puszka może być także niewielkim naczyniem, w którym przenosi się kilka komunikantów (np. do chorych). Taka nazywana jest „pyksis” (od łac. pyxis).

Współczesne katolickie przepisy liturgiczne wymagają, by puszki wykonane były z trwałych i niekorodujących metali szlachetnych i by przynajmniej w swym wnętrzu były pozłacane. Dopuszczalne jest jednak stosowanie innych materiałów, które, w zależności od lokalnych obyczajów, uznawane są za trwałe i szlachetne (np. kość słoniowa).

Puszka, obok monstrancji, jest właściwym naczyniem przeznaczonym do adoracji Najświętszego Sakramentu.


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in