R-36M

R-36

Państwo	ZSRR
Producent	konstrukcja: KB Jużnoje produkcja: Jużmasz
Inne nazwy	R-36M: 15A14, RS-20A, SS-18 Mod 1 / Mod 2 / Mod 3 Satan R-36MUTTH: 15A18, RS-20B, SS-18 Mod 4, Satan R-36M2: 15A18M, RS-20W, SS-18 Mod 5 / Mod 6, Wojewoda
Typ	ICBM
Przeznaczenie	pocisk strategiczny
Wyrzutnia	silosy (zimny start)
Status	w służbie bojowej
Lata służby	R-36M: 1974 – 1983 R-36MUTTH: 18 września 1979 R-36M2: 30 lipca 1988
Długość	R-36M: 36,6 m R-36MUTTH: 36,3 m R-36M2: 34,3 m
Średnica	3 m
Masa startowa	R-36M: 209,6 t R-36MUTTH: 211,1 t R-36M2: 211,1 t
Napęd	dwustopniowy na paliwo ciekłe + postbuster
Zasięg	R-36M: 10 200-16 000 km R-36MUTTH: 11 500 km R-36M2: 11 000-16 000 km
Naprowadzanie	bezwładnościowe
Celność	CEP: R-36M: 1000 m R-36MUTTH: 920 m R-36M2: 500 m
Głowica	R-36M: Mod 1 i Mod 3 pojedyncza RV, Mod 2 8 x 900 kt, 8 x 550-750 kt R-36MUTTH: 10 x 550-750 kt R-36M2: pojedyncza RV lub 10 x 550-750 kt

R-36M (NATO: SS-18 Satan) – radziecki międzykontynentalny pocisk balistyczny (ICBM) przeznaczony do przenoszenia bojowych głowic jądrowych na dystansach międzykontynentalnych. Stacjonujący w stałych silosach podziemnych R-36M był jedynym pociskiem ciężkim dopuszczonym do użycia przez drugi traktat o redukcji broni strategicznej (Strategic Arms Limitation Treaty – SALT II). Według źródeł rosyjskich, istniało sześć wersji tego pocisku różniących się liczbą i mocą przenoszonych głowic.

Opracowane w biurze konstrukcyjnym Jużnoje w ukraińskim Dniepropietrowsku pociski R-36M, przeznaczone były w pierwszym rzędzie do ataku na amerykańskie silosy ICBM. Od 1974 roku zastępowały w służbie pociski R-36 (NATO: SS-9 Scarp), a w najnowszej wprowadzonej do użytku w roku 1988 odmianie R-36M2, pozostają w służbie do dziś.