Hełm z Sutton Hoo, prawdopodobnie należący do Raedwalda | |
Król Anglii Wschodniej | |
Okres |
od ok. 593[1] lub 600 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Bretwald | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Dzieci |
Raegenhere i Eorpwald |
Raedwald (zm. między 616 a 627[2]) – władający w VII wieku król Anglii Wschodniej, anglosaskiego państwa, którego ziemie zajmują teren dzisiejszych angielskich hrabstw Norfolk i Suffolk. Syn Tytili[2] i członek dynastii Wuffingów. Władał od ok. 593[1] lub 600 roku, aż do śmierci. Od około 616 roku był najpotężniejszym władcą angielskim na południe od rzeki Humber – w rezultacie akcji militarnej udało mu się posadzić na tronie Nortumbrii przychylnego sobie władcę. Według Bedy był czwartym władcą utrzymującym imperium nad południowymi królestwami anglosaskimi. „Kronika anglosaska” określa go mianem bretwalda (st. ang. „władca Brytanii” lub „szeroki władca”)[3].
Raedwald był także pierwszym królem Anglów Wschodnich, który przeszedł na chrześcijaństwo. Przyjmując chrzest pomógł w przetrwaniu tej religii podczas apostazji innych anglosaskich państw – Esseksu oraz Kentu.
Przez historyków uważany za osobę pochowaną w statku-grobowcu wykopanym w Sutton Hoo[1][2].