westalka | |
Rea Sylwia napastowana przez Marsa (mal. Peter Paul Rubens) | |
Inne imiona |
Ilia |
---|---|
Występowanie | |
Rodzina | |
Ojciec | |
Dzieci |
Rea Sylwia (łac. Rhea Silvia), także Ilia – w mitologii rzymskiej matka Romulusa i Remusa.
Tradycja podaje dwie wersje jej pochodzenia. Według jednej była córką Eneasza, inna uznaje ją za córkę Numitora, króla miasta Alba Longa, którego Eneasz był przodkiem[1].
Po odebraniu tronu Numitorowi przez jego brata Amuliusa została przez niego przeznaczona na westalkę i zmuszona do złożenia ślubów czystości. Uzurpator zamierzał w ten sposób zabezpieczyć sukcesję dla swego potomstwa[2]. Nie zdołał jednak ustrzec bratanicy przed zalotami bogów: napastowana przez Marsa w świętym gaju (lucus) Westy, została przez niego zgwałcona[3]. Z tego związku mieli narodzić się legendarni założyciele Rzymu – Romulus i Remus. Po ujawnieniu się jej ciąży Amulius polecił westalkę uwięzić i za złamanie ślubu czystości skazał na śmierć, lecz pomogła ją ocalić jego córka Anto[1].
Dalsze losy Rei Sylwii po urodzeniu bliźniąt są niejasne i sprzeczne w zależności od zdarzeń podanych w różnych wersjach mitologicznego przekazu. Wprawdzie przyjmowano, iż ostatecznie została zgładzona lub zmarła wskutek złego traktowania, lecz bardziej znana wersja głosiła, że po latach uwięzienia została uwolniona przez dorosłych już synów[2], którzy wymierzyli sprawiedliwość Amuliusowi (por. uwolnienie Antiopy przez synów – Amfiona i Zetosa)[1]. Odmienna wersja podawała, że Amulius rozkazał wrzucić bliźnięta i jej ciało do Tybru[3][4] (lub że sama rzuciła się do rzeki), gdzie została uratowana przez boga Tiberinusa, który następnie uczynił ją swą małżonką[2][1]. W innym wariancie mitu poślubiła boga rzeki Anio (dopływu Tybru)[1].
Jej dzieci porzucone na rozkaz Amuliusa u stóp Palatynu, nad brzegiem Tybru[5] (lub wrzucone do rzeki i wyniesione przez wodę na brzeg) zostały znalezione przez wilczycę, która je wykarmiła. W jej norze obu braci odnalazł królewski pasterz Faustulus i zabrał na wychowanie, powierzając swej małżonce (Akce Larencji)[6].