Regulator P

Regulator P (ang. proportional controller) – w automatyce, regulator składający się z jednego członu typu P (proporcjonalnego), którego transmitancję określa wzmocnienie:

${\displaystyle \!G_{P}(s)=K_{p}}$

Na podstawie sygnału podawanego na wejście regulatora, wytwarza on proporcjonalny sygnał sterujący, przy czym celem jest utrzymanie wartości wyjściowej układu na pewnym z góry zadanym poziomie, który jest zwany wartością zadaną (dążenie do eliminacji uchybu regulacji).

Układy regulacji z regulatorem typu P charakteryzują się niezerowym uchybem ustalonym w przypadku, gdy transmitancja zastępcza układu posiada jedynie bieguny niezerowe – tym mniejszym, im większe jest wzmocnienie regulatora. Wartość niezerowego uchybu jest opisana wzorem:

${\displaystyle |e_{u}|={\frac {B}{1+K_{p}\cdot K_{o}}}}$

gdzie:

${\displaystyle K_{o}}$ – wzmocnienie obiektu regulacji,

${\displaystyle B}$ – wartość skoku sygnału zadanego lub zakłócenia (wówczas ${\displaystyle B=A\cdot K_{o}}$),

${\displaystyle K_{p}}$ – wzmocnienie regulatora^[1].