Retwizan

Retwizan (Ретвизан)

Historia
Stocznia	William Cramp & Sons, Filadelfia
Położenie stępki	29 lipca 1899 (oficjalne)
Wodowanie	23 października 1900
Rosyjska Carska MW
Nazwa	Retwizan
Wejście do służby	23 marca 1902
Wycofanie ze służby	7 grudnia 1904
Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Nazwa	Hizen
Wejście do służby	24 września 1905
Wycofanie ze służby	20 września 1923
Zatopiony	12 lipca 1924 jako okręt-cel
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	10 571 t (pusty okręt) 12 902 t (normalna)
Długość	117,9 m (całkowita) 116,5 m (na linii wodnej)
Szerokość	22 m
Zanurzenie	7,6 m (normalne)
Napęd
24 kotły parowe, 2 maszyny parowe o mocy 17 111 KM, 2 śruby napędowe
Prędkość	18 węzłów
Zasięg	4900 Mm przy prędkości 10 w (8000 Mm z maksymalnym zapasem węgla)
Uzbrojenie
4 działa 305 mm (2xII) 12 dział 152 mm (12xI) 20 dział 75 mm (20xI) 24 działa 47 mm, 6 dział 37 mm, 2-4 ckm 7,62 mm, 2 działa 63,5 mm , 6 wyrzutni torped 450 mm
Opancerzenie
burty i wieże do 229 mm, pokład 76 mm (stal Kruppa)
Załoga	743
Multimedia w Wikimedia Commons

Retwizan (ros. Ретвизан) – pancernik Marynarki Imperium Rosyjskiego z początku XX wieku, należący do generacji przeddrednotów, zbudowany w USA. Nazwany na pamiątkę szwedzkiego okrętu liniowego "Rättvisan" (pol. "Sprawiedliwość"), zdobytego przez Rosjan w 1790 r. Pancernik "Retwizan" był piątym i ostatnim okrętem marynarki rosyjskiej noszącym tę nazwę. W momencie wejścia do służby był jednym z najlepszych okrętów tej klasy na świecie, mimo to pozostał jedyną zbudowaną jednostką swojego typu. Odznaczył się w walkach pod Port Artur podczas wojny rosyjsko-japońskiej, będąc jednym z dwóch najsilniejszych okrętów rosyjskiej eskadry obok pancernika "Cesariewicz". Okręt ten był szczególny także z powodu liczby służących na nim Polaków i zajmowanych przez nich stanowisk, z dowódcą okrętu włącznie. Zatopiony w bazie Port Artur w grudniu 1904 przez japońską artylerię, służył następnie po wydobyciu i remoncie pod banderą japońską jako Hizen do początku lat 20., biorąc ograniczony udział w I wojnie światowej.