Robert Johnson

Robert Johnson

Data i miejsce urodzenia	8 maja 1911 Hazlehurst
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1938 Greenwood
Przyczyna śmierci	nieznana
Instrumenty	gitara, harmonijka ustna
Gatunki	delta blues, country blues
Zawód	muzyk, autor piosenek
Aktywność	1929–1938
Instrument
Gibson L-1
Multimedia w Wikimedia Commons

Robert Leroy Johnson (ur. 8 maja 1911 w Hazlehurst, zm. 16 sierpnia 1938^[1] w Greenwood) – amerykański muzyk, gitarzysta, wokalista i autor tekstów.

Wypracował własny, dobrze rozpoznawalny styl. Do grania na swej gitarze akustycznej wykorzystywał techniki flażoletu i bottleneck. Napisał łącznie 29 utworów. Teksty jego piosenek mówiły o alkoholu, kobietach, szatanie i śmierci. Określany był mianem króla gitary bluesowej, a jego twórczość miała ogromny wpływ na wielu muzyków, m.in. Erica Claptona, The Rolling Stones, Boba Dylana, Red Hot Chili Peppers i Jimiego Hendrixa^[2]. Bardzo mała liczba faktów na temat jego życia i wczesna śmierć w wieku 27 lat (został otruty przez zazdrosnego barmana) spowodowały, że na temat Johnsona powstały różne historie, z których najsłynniejsza to legenda głosząca, że sprzedał duszę diabłu w zamian za osiągnięcie sukcesu^[3]. W ciągu całego swojego życia Johnson jednak nie zasłynął tak bardzo jak po swojej śmierci.

Po śmierci pierwsza płyta z kolekcją jego utworów, King of the Delta Blues Singers, wydana została dopiero w 1961. Eric Clapton opisał Johnsona jako „najważniejszego gitarzystą bluesowego, jaki kiedykolwiek żył”^[4].

W 1980 Johnson został wprowadzony do Blues Hall of Fame, a w 1986 do Rock & Roll Hall of Fame. W 2003 magazyn Rolling Stone umiejscowił Johnsona na piątym miejscu w rankingu „100 najlepszych gitarzystów w historii”^[5].