Roger Federer

Roger Federer

Państwo	Szwajcaria
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1981 Bazylea
Wzrost	185 cm
Gra	praworęczny, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1998
Zakończenie kariery	23 września 2022
Trener	Peter Lundgren (2000–2003) Tony Roche (2005–2007) José Higueras (2008) Paul Annacone (2010–2013) Stefan Edberg (2014–2015) Ivan Ljubičić (2016–2022) Severin Lüthi (2007–2022)
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	103
Najwyżej w rankingu	1 (2 lutego 2004)
Australian Open	W (2004, 2006, 2007, 2010, 2017, 2018)
Roland Garros	W (2009)
Wimbledon	W (2003–2007, 2009, 2012, 2017)
US Open	W (2004–2008)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	8
Najwyżej w rankingu	24 (9 czerwca 2003)
Australian Open	3R (2003)
Roland Garros	1R (2000)
Wimbledon	QF (2000)
US Open	3R (2002)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2008 tenis ziemny (gra podwójna) srebro Londyn 2012 tenis ziemny (gra pojedyncza)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Roger Federer (ur. 8 sierpnia 1981 w Bazylei) – szwajcarski tenisista, wieloletni lider rankingu ATP, wicemistrz olimpijski w grze pojedynczej z Londynu (2012), mistrz olimpijski w grze podwójnej z Pekinu (2008), zdobywca Pucharu Davisa 2014.

Status profesjonalny Federer otrzymał w roku 1998. Pierwszy mecz w turnieju głównym zawodów ATP Tour rozegrał na początku lipca tego samego roku w Gstaad. Przeciwnikiem Federera był Argentyńczyk Lucas Arnold Ker, a spotkanie zakończyło się porażką Szwajcara 4:6, 4:6. 15 września 2022 powiadomił o planowanym zakończeniu sportowej kariery podczas rozgrywek Pucharu Lavera^[1]. Jego ostatni mecz, rozegrany 23 września, zakończył się przegraną w deblu, w którym jego partnerem był wieloletni rywal, Rafael Nadal^[2].

Federer uważany jest za jednego z najlepszych zawodników w historii dyscypliny^[3][4][5]. Ma w swoim dorobku 20 zwycięstw w turniejach wielkoszlemowych. W Australian Open triumfował w latach 2004, 2006, 2007, 2010, 2017 i 2018, we francuskim Roland Garros zwyciężył w 2009 roku, na kortach Wimbledonu wygrywał w latach 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2009, 2012 i 2017, a w US Open w sezonach 2004, 2005, 2006, 2007 i 2008. Dodatkowo Szwajcar sześciokrotnie został mistrzem kończącego sezon turnieju ATP Finals (lata 2003, 2004, 2006, 2007, 2010, 2011). Ponadto dziesięciokrotnie dochodził do finałów rozgrywek wielkoszlemowych i cztery razy do finału ATP Finals. W sierpniu 2012 roku wywalczył srebrny medal igrzysk olimpijskich w Londynie, po przegranym finale z Andym Murrayem. Federer w ciągu swojej kariery wygrał 103 turniejów rangi ATP Tour w grze pojedynczej oraz osiągnął 54 finały. Jako trzeci tenisista w historii ery open doszedł do granicy tysiąca zwycięskich meczów.

W grze podwójnej Federer jest złotym medalistą igrzysk olimpijskich w Pekinie z roku 2008. Wspólnie ze Stanislasem Wawrinką pokonali w finałowym meczu Szwedów Simona Aspelina i Thomasa Johanssona^[6]. W deblu Szwajcar ma na koncie 8 turniejowych zwycięstw i 6 finałów.

W sezonie 2014 Federer zdobył ze Szwajcarią historyczny, pierwszy dla tego kraju Puchar Davisa, po pokonaniu w finale 3:1 reprezentacji Francji.

Po wygraniu Australian Open z 2004 roku, dnia 2 lutego, awansował na 1. pozycję w światowym rankingu. Przez kolejne 237 tygodni był na szczycie listy (do 11 sierpnia 2008 roku)^[7]. Dnia 6 lipca 2009 roku ponownie został liderem rankingu na okres 48 tygodni. Po dwóch latach, 9 lipca 2012 roku, Federer ponownie objął prowadzenie w rankingu czym najpierw wyrównał, a w następnym tygodniu pobił rekord 286 tygodni jako nr 1 należący do Pete’a Samprasa^[8]. Do dnia 5 listopada 2012 roku, kiedy na pozycji lidera zastąpił go Novak Đoković. 19 lutego 2018 roku, po pięciu latach i czterech miesiącach przerwy Roger Federer w wieku 36 lat i sześciu miesięcy powrócił na 1. pozycję w światowym rankingu ATP zostając najstarszym liderem w historii. Łącznie przewodził stawce tenisistów przez 310 tygodni.