Rosemary Clooney

Rosemary Clooney

Rosemary Clooney (1954)
Imię i nazwisko	Rose Mary Clooney
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1928 Maysville
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 2002 Beverly Hills
Zawód	piosenkarka, aktorka
Współmałżonek	José Ferrer (1953-1961; rozwód) (1964–1967; rozwód) Dante DiPaolo (1997–2002; jej śmierć)
Lata aktywności	1946–2001
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rose Mary „Rosie” Clooney (ur. 23 maja 1928 w Maysville w Kentucky, zm. 29 czerwca 2002 w Beverly Hills) – amerykańska piosenkarka i aktorka. Największy rozgłos zyskała we wczesnych latach pięćdziesiątych XX wieku piosenką „Come On-a My House” (1951), po której pojawiły się inne popowe utwory, takie jak „Mambo Italiano” (1951), „Botch-a-Me” (1952), „Half as Much” (1952), „Tenderly” (1954), „Hey There” (1954) i „This Ole House” (1954)^[1].

W maju 1946 podpisała kontrakt z wytwórnią Columbia Records. Śpiewała w duetach m.in. z Marleną Dietrich, Guyem Mitchellem, Bennym Goodmanem, Jimmym Boydem, Gene Autry i Harrym Jamesem. Odniosła również sukcesy jako wokalistka jazzowa^[2]. Kariera Clooney osłabła w latach sześćdziesiątych, częściowo z powodu problemów związanych z depresją i uzależnieniem od narkotyków, ale odrodziła się w 1977, kiedy jej kolega z filmu muzycznego Michaela Curtiza Białe Boże Narodzenie (White Christmas, 1954), Bing Crosby, poprosił ją o występ z nim z okazji jego 50. rocznicy w showbiznesie. Nagrywała do swojej śmierci w 2002.

Matka aktora Miguela Ferrera i ciotka George’a Clooneya^[3].