Rui Barros

Rui Barros

Pełne imię i nazwisko	Rui Gil Soares de Barros
Data i miejsce urodzenia	24 listopada 1965 Paredes, Portugalia
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1985–1986 Covilhã 25 (5) 1986–1987 Varzim SC 30 (8) 1987–1988 FC Porto 34 (12) 1988–1990 Juventus FC 60 (14) 1990–1993 AS Monaco 81 (14) 1993–1994 Olympique Marsylia 17 (4) 1994–2000 FC Porto 134 (25) W sumie: 381 (82)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1987–1996  Portugalia 36 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2005–2006 FC Porto (asystent) 2006 FC Porto (tymczasowo) 2006–2010 FC Porto (asystent) 2014–2016 FC Porto (asystent) 2016 FC Porto (tymczasowo) 2018–2021 FC Porto B
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Rui Gil Soares de Barros (ur. 24 listopada 1965 w Lordelo) – portugalski piłkarz, występujący na pozycji ofensywnego pomocnika, w latach 2006–2010 pracujący jako asystent trenera w klubie FC Porto.

Rozpoczynał swoją karierę w małym S.C. Covilhã, jednak na szerokie wody wypłynął dopiero grając w Varzim SC. W jego barwach zadebiutował w reprezentacji Portugalii (29 marca 1987 w Funchal). Po rocznym pobycie w tym klubie został oddany do FC Porto, gdzie w 34 występach strzelił 12 bramek. Po takiej dyspozycji i zdobyciu Pucharu Interkontynentalnego o jego usługi walczyło wiele klubów europejskich, ostatecznie trafił jednak do Juventusu. W barwach Starej Damy grał fantastycznie, w 1988 odebrał nagrodę dla najlepszego piłkarza kraju. Jego największymi sukcesami w barwach Juve było zdobycie Pucharu UEFA i Pucharu Włoch.

W 1990 Rui trafił do Francji, do AS Monaco. Z nim dwukrotnie był wicemistrzem kraju, raz zdobył puchar, święcił także triumf w Pucharze Zdobywców Pucharów, będąc podstawowym zawodnikiem zespołu ze Stade Louis II. W sezonie 1993/94 grał zaś w Olympique Marsylia, zdegradowanym za oszustwa prezydenta Bernarda Tapie do drugiej ligi. Już po roku powrócił do klubu z ojczyzny, w którym wiodło mu się najlepiej, czyli do FC Porto. 30-letni wówczas zawodnik nadal znajdował miejsce w podstawowym składzie Smoków, jednak z roku na rok jego dyspozycja była coraz to słabsza. Mimo tego pięciokrotnie święcił tytuł mistrzowski oraz dwukrotnie zdobycie krajowego pucharu. Zdecydował się na zakończenie przygody z piłką w wieku 35 lat. W kadrze zaliczył 36 meczów i strzelił 4 bramki.

Kiedy Co Adriaanse w sierpniu 2006 zrzekł się stanowiska pierwszego trenera FC Porto – piłkarz został tymczasowym menedżerem klubu, odnosząc dwie wygrane w meczach sparingowych z FC Portsmouth i Manchesterem City. Później, aż do roku 2010, pracował jako asystent Jesualdo Ferreiry.