SOUD, Połączony System Przetwarzania Danych o Przeciwniku (ros. Система Объединенного Учета Данных о Πротивнике – СОУД), znany także pod nazwą PSED (Połączony System Ewidencji Danych o Przeciwniku) – zintegrowany system gromadzenia, przetwarzania i wymiany danych wywiadowczych służb specjalnych państw bloku komunistycznego utworzony w 1977. Polska Rzeczpospolita Ludowa podpisała umowę o przystąpieniu do SOUD w dn. 22 września 1977 r.
Jego członkami były: ZSRR, Ludowa Republika Bułgarii, Czechosłowacka Republika Socjalistyczna, Republika Kuby, Mongolska Republika Ludowa, Niemiecka Republika Demokratyczna, Polska Rzeczpospolita Ludowa, Węgierska Republika Ludowa i Demokratyczna Republika Wietnamu.
Siedzibą SOUD była Moskwa, gdzie znajdował się główny komputer systemu. W założeniu państwa uczestniczące w projekcie miały mieć zapewniony dostęp do gromadzonych danych w ciągu 4 godzin. Inne centrum SOUD znajdowało się w NRD, a główna stacja nasłuchu radioelektronicznego zainstalowana była w bazie Lourdes niedaleko Hawany na Kubie. Sygnatariusze porozumienia dotyczącego SOUD zobligowani byli do przekazywania danych do centrali w Moskwie z częstotliwością raz na dwa tygodnie. Dotyczyły one w szczególności danych personalnych i innych charakterystyk osób pozostających z różnych powodów w kręgu zainteresowania służb specjalnych państw komunistycznych, przede wszystkim krajowych opozycjonistów, ale także cudzoziemców.
W PRL za wymianę danych w ramach systemu SOUD odpowiedzialny był utworzony w czerwcu 1977 Wydział V Biura „C” Służby Bezpieczeństwa. W ZSRR system podlegał 16. Wydziałowi KGB i 6. Wydziałowi GRU.
Pełną interoperacyjność system osiągnął w 1979. Jedną z pierwszych jego akcji była osłona kontrwywiadowcza Letnich Igrzysk Olimpijskich w Moskwie w 1980. Placówka wschodnioniemiecka zaprzestała działalności w chwili zjednoczenia Niemiec w 1990. Od tej chwili aż do 1996 SOUD pozostał strukturą wywiadu Federacji Rosyjskiej, kiedy to jego kompetencje podzielono pomiędzy SWR i FAPSI.