Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej

Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej
Hymn: Dr Jasnowidz, Ten kraj jest nasz i wasz
Państwo

 Polska

Skrót

Samoobrona RP, SRP

Przewodniczący

Krzysztof Prokopczyk (po reaktywacji, wcześniej Andrzej Lepper i p.o. Jerzy Piasecki)

Data założenia

10 stycznia 1992

Data rozwiązania

4 marca 2012[a]

Adres siedziby

ul. Geodetów 6 lok. 70, 02-396 Warszawa (po reaktywacji, wcześniej Aleje Jerozolimskie 30, 00-024 Warszawa)

Ideologia polityczna

agraryzm, socjalizm agrarny, socjalizm chrześcijański, lewica narodowa, lewica chrześcijańska, lewicowy populizm, eurosceptycyzm, nacjonalizm, antyglobalizm

Poglądy gospodarcze

agraryzm, antykapitalizm

Liczba członków

ok. 105 tys. (2003)

Członkostwo
międzynarodowe

ostatnio Demokraci Unii Europejskiej (EUD)

Grupa w Parlamencie
Europejskim

ostatnio Unia na rzecz Europy Narodów

Młodzieżówka

ostatnio Ogólnopolska Młodzieżowa Organizacja Samoobrony Rzeczypospolitej Polskiej

Barwy

     czerwony
     zieleń
     żółty

Obecni posłowie
0/460
Obecni senatorowie
0/100
Obecni eurodeputowani
0/53
Obecni radni wojewódzcy
0/552
Strona internetowa

Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej[1] – polska partia polityczna, odwołująca się w różnych okresach swojej działalności głównie do idei socjalistyczno-agrarnych[2][3][4][5][6][7], narodowo-lewicowych[8], lewicowo-katolickich[9], socjalistyczno-katolickich[10], antyglobalistycznych[11], antykapitalistycznych[9], nacjonalistycznych[12] i agrarnych[13][6], najczęściej łącząca poszczególne elementy tych nurtów, założona 10 stycznia 1992 (zarejestrowana sądownie 12 czerwca 1992)[14] z inicjatywy działaczy Związku Zawodowego Rolnictwa „Samoobrona” Andrzeja Leppera. Do 17 stycznia 2000 nosiła nazwę Przymierze Samoobrona. W latach 2006–2007 współtworzyła koalicyjny rząd wraz z Prawem i Sprawiedliwością i Ligą Polskich Rodzin. W latach 2001–2007 posiadała klub parlamentarny, a od 2004 do 2009 reprezentację w Parlamencie Europejskim. 4 marca 2012 weszła w skład partii Samoobrona, powołanej w styczniu 2010 przez część działaczy Samoobrony RP (którą także przed śmiercią kierował Andrzej Lepper). W listopadzie 2021 złożono wniosek o rejestrację reaktywowanej Samoobrony RP (istniejącej równolegle do Samoobrony), która nastąpiła 28 września 2022.


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>
BŁĄD PRZYPISÓW
  1. Nazwa zgodna z wpisem do ewidencji partii politycznych.
  2. Nikolaus Werz: Populismus: Populisten in Übersee und Europa. Analysen. Vol. 79 (1 ed.). VS Verlag für Sozialwissenschaften Wiesbaden, ISBN 978-3-663-11110-8. Die Samoobrona verfügt nach den letzten Parlamentswahlen über 53 Sejmabgeordnete und zwei Senatoren. 13 Ihr Führer, der 47-jährige Landwirt Andrzej Lepper, lehnt die Globalisierung ab, kritisiert die freie Marktwirtschaft und schlägt protektionistische, sozialistische und nationalistische Töne an. Zu verzeichnen sind auch manche prorussische Tendenzen sowie eine spürbare Nostalgie für die Volksrepublik Polen. Lepper ist ein Gegner der NATO- und EU-Mitgliedschaft Polens. (niem.).
  3. Barbara Fedyszak-Radziejowska: Polityka wolna od wartości?. gosc.pl, 16 marca 2005. [dostęp 2024-10-12].
  4. Agriculture in the Face of Changing Markets, Institutions and Policies. Challenges and Strategies. Studies on the Agricultural and Food Sector in Central and Eastern Europe. [dostęp 2024-10-12]. (ang.).
  5. Partia A. Leppera przedstawiała się jako „prawdziwa lewica”, natomiast teoretycy określali ją jako socjalistyczną czy lewicowo-socjalistyczną. (...) Te dane przekładały się także na program ugrupowania, w którym można dostrzec zarówno wpływy agraryzmu, jak i doktryn skrajnie lewicowych. Rafał Lisiakiewicz: Miejsce Samoobrony RP w typologii partii politycznych, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego W Krakowie”, s. 39–41. ISSN 1898-6447.
  6. a b Paweł Przyłęcki: Populizm w polskiej polityce: Analiza dyskursu polityki. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, s. 133. ISBN 978-83-7666-185-8. Samoobrona (...) czerpie swoje źródło z ideologii agraryzmu, nacjonalizmu, a także socjalizmu..
  7. A Party Family Theory of Party Positions on European Integration: A Polish Case Study. [dostęp 2024-10-12]. (ang.).
  8. Jarmila Curtiss, Alfons Balmann, Kirsti Dautzenberg, Kathrin Happe: Agriculture in the Face of Changing Markets, Institutions and Policies: Challenges and Strategies. Vol. 33. Leibniz Institute of Agricultural Development in Transition Economies, s. 261. ISBN 3-938584-10-6. ISSN 1436-221X. (ang.).
  9. a b Samoobrona RP w polskim systemie partyjnym, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, s. 380. Pozycja Samoobrony miała stanowić szeroką formułę lewicowości, obejmującą lewicę katolicką, zjednoczone dążeniem do osiągnięcia fundamentalnych celów..
  10. Maksymilian Fras: The Catholic Church, Religion and Politics in Post-Communist Poland: Secularisation and Republicisation 1989–2007, The Open University, s. 187–188. The same applied to Andrzej Lepper, a farmer turned political revolutionary, and later deputy prime minister in Jaroslaw Kaczynski’s government (see Chapter 5). Lepper founded Self-Defence (‘Samoobrona’, SO), a trade union and political party, in January 1992. His programme was a mixture of socialist and etatist economic policies with populist slogans. Even though Lepper most often praised the communist period as the golden era of Polish farming, and criticised the free market his rhetoric was full of references to Church, Catholicism and national identity: 'One cannot imagine Polish national culture without (...) Catholicism. It is the Church that allowed us, Poles, to defend our national identity’ (U11993). Lepper often quoted John Paul IPs remark that capitalism cannot be the only alternative to communism, and declared that wanting to 'be a Christian in Samoobronas activities means (...) to refer to the social ramifications of the Gospel and papal teachings’ (U11993). Listed as „Christian socialist”. (ang.).
  11. Virginia R. Domínguez: Global Perspectives on the United States Pro-Americanism, Anti-Americanism, and the Discourses Between, University of Illinois Press, s. 87. ISBN 978-0-252-09933-5. The antiglobalization forces exemplified by Andrzej Lepper’s Samoobrona (Self-defense) party have also made a strong showing in recent elections. Lang, Kai-Olaf (2005). „Populism in Central and Eastern Europe – A Threat to Democracy or just Political Folklore?”. Populism East and West. Slovak Foreign Policy Affairs. 6 (1). Research Center of the Slovak Foreign Policy Association: 11. Taking into account Lepper’s anti-market, anti-globalization rhetoric and his positive assessment of the Gierek-era, i.e. the 1970s in Poland, Samoobrona could also be categorized as leftist populism. (ang.).
  12. Marcin Kula, Marcin Zaremba: Nationalism as an Expression of Social Conflicts in Contemporary Poland, [w:] Ray Taras (red.): National Identities and Ethnic Minorities in Eastern Europe: Selected Papers from the Fifth World Congress of Central and East European Studies, Warszawa 1995, s. 154. ISBN 978-1-349-26553-4.
  13. Jarosław Tomasiewicz: Populiści w poszukiwaniu tożsamości – ideologiczne inspiracje Samoobrony (1991–2007). [dostęp 2024-10-12].
  14. Piskorski 2006 ↓, s. 157.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in