Schron pogotowia – pomieszczenie zabezpieczające załogę stanowiska piechoty lub artyleryjskiego przed ogniem nieprzyjaciela, ale dające łatwy dostęp do stanowiska ogniowego. Umieszczane zazwyczaj w przedpiersiu[1] lub poprzecznicach[2]. Element ten występuje w fortyfikacji nowożytnej (zwłaszcza od XIX w.)[1].
↑ abJanusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski: od Biskupina do Westerplatte. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 545. ISBN 83-01-12223-4.
↑Stefan Fuglewicz: Ilustrowana historia fortyfikacji. Warszawa: Rewasz, 1991, s. 21. OCLC69331221.
